Benim yavrum bir tanedir teyzesi

4 Şubat 2010 Perşembe

Benim yavrum bir tanedir teyzesi

Doğrusunu söylemek gerekirse bu konu karşıma çıkana kadar hiç bu gözle bakmamıştım yavruma. Anne ve babalar için evlatları elbette özeldir ama o nasıl bir ince çizgi ise orada tıkanıp kalıyoruz hepimiz.

Kendimiz ona her türlü eleştiri yapabiliriz, çok sinirli anımızda biz bağırabilip her türlü eleştirir ama birisi yan gözle bakıp tek bir laf etse kaplan kesiliriz hemen ona.

Zorumuza gider içimizdeki ses (sen dön kendine bak der).

Dün akşam eşim biraz Müge'ye sesini yükseltti ve bu bile bana dokundu konu hakkında ona bir şey söylemesem de içten içe kendimi eleştirdim.

Her doğan kendi çevresinde farklı gelişip büyür, aslında hepsi aynı dönemleri farklı zamanlarda yaşar ama biz anneler abartmadan duramayız.

İlk benim ki yürüsün, konuşsun, okusun okulun en çalışkanı o olsun isteriz.

Doğal bir davranışını abartır dururuz bunun farkındayızdır ama yaparız.

Bu durumun bence açıklanır hiçbir tarafı yoktur. İçimizde büyütüp dünyaya getirdiğimiz evlatlarımıza öyle sahipleniyoruz ki onlar bizim dâhilerimiz oluveriyor.

Hepimizin yavrusu birer dahi, sanatçı, üstün zekâlı varsın olsun bizlerde gerçeklerin farkındayız ama içgüdüsel olarak yakıştırıyoruz onlara bunu.

İnsanın doğasında var övgü sonuçta.Bizde övüyoruz onları ama doğru ama yanlış .