23 Şubat 2011 Çarşamba
Gençliğimden pay biçip korkmak....
İnsan, şöyle bir geriye dönüp baktığında, toyluğu aklına geldiğinde, -hele de anne olmuşsan- ne kadar korkuyor...
Meğer, ailenin söylediği şeyler ne kadar da doğruymuş ama bizim bir kulağımızdan girip, diğer kulağımızdan çıkarmış o günlerde...
Uçarı, özgür, söz dinlemezmiş insan...
En uslu çocuk bile olsan, ergenliğini en olaysız atlatan biri bile olsan, en doğrusuymuş meğer kendi bildiğin...
Karşıdan bakıldığında, ne kadar çocuksu hareketlermiş, nasıl hoş görünümsüz şeylermiş...
Ama her insan yaşamalı sanırım aynı dönemleri, yaşamadan anlaşılamıyormuş meğer...
Aklın bir karış havadeyken, ayakların yere basmazken bilemiyormuş insan..
Olsun bilmesin...
Bize düşen; çocuklarımızın bu dönemlerinde gözümüzü üstlerinden ayırmamak bence...Çok farkettirmeden ama hissettirerek...
İnsan, gençliğin şimdiki durumundan ziyade, kendi geçmişine baktığında gözünün ne kadar kara olabileceğini bildiğinden dolayı korkuyor çocuğunun geleceğinden....
Her insan aynı yollardan geçecek,çaresi yok....
Büyük lokma ye büyük konuşma...
Ahkam kesme, benim başıma gelmez deme...
Ammaaa tedbiri asla elden bırakma...
Benden söylemesi :)))
2 yorum:
Yorum Gönder