Bir Zamanlar Çocuktum...

8 Kasım 2010 Pazartesi

Bir Zamanlar Çocuktum...

Hayat pamuk şeker gibi onun gözünde...

Balonlar var etrafta, rengarenk.Karanlık korkutuyor ama güneşiyle ısınıyor.Çimenlerde özgürce yuvarlanıp, gökyüzüne doğru sallanıyor bir ağacın dalında.Akşama kadar denizden çıkmıyor, tüm gün dondurma yiyor...

Bir çocuk için ne kadar eğlenceli bu dünya değil mi?

Zaman ilerledikçe fark ediyor ki bu çocuk, güç ve para için savaşanlar, oyuncağı için kavga eden çocuklar gibi görünüyor dışarıdan.Ama çocuklar birbirlerini yok etmeyi düşünmezler ki....En fazla bir ısırık ya da saç çekmedir kavganın sonucu.Sonra anneler girer devreye, özürler dilenir.

Büyüyünce öyle olmuyor işte.Herkes haklı, herkes sahip, herkes işine geldiği gibi...Büyüdükçe kocaman açılıyor gözleri, o yavrunun.Herkesin bir zamanlar masum bir çocuk olduğunu unutanları görüyor.
Kirletiyor, kırıyor, yıkıyor...

Biz büyüdük ve kirlendi dünya dedirtiyor şarkılarda.

Hepimiz bir çocuk değil miydik bir zamanlar ve şimdi çocuk sahibi değil miyiz?

Bu hafta annelerimiz bir çocuğun gözünden dünyaya bakacaklar.Belki de çocuklarının yerine koyacaklar kendilerini.Bakalım şimdi çocuk olsalardı, dünya nasıl görünecekti gözlerine?