Nasıl Bir Dünya?

Yazarlarımız

Hangi Konularda Yazdık?

Kim Ne Yazdı?

Sayfalar

18 Şubat 2010 Perşembe

Üç kuşak bir arada

Uzakta olduğunuzda seçme şansınız da olmuyor. Seçimi uzaktan yana kullandık ya bir kere.

Selin’i anaokulundan almaya gittiğimde bazen torunlarını almaya gelen anneanneleri, Oma’ları, Opa’ları, dedeleri görüyorum. Kızımın ve oğlumun içine doğduğu, kabullendiği ‘uzaklık’gerçeğini kendime bazen yediremediğimi farkediyorum. Onlara büyük haksızlık yaptığımız düşüncesi geçiyor aklımdan. Ve kendimi üç kuşağın bir arada yaşadığı kocaman bir evin hayalini kurarken yakalıyorum. Bu hayal bir de evde iki çocukla uğraşırken pilimin bitişini hissettiğim anlarda yakalıyor beni. Ne güzel olurdu diyorum, şimdi çocukları annemlere bırakıp bir sinemaya gidivermek.
Anneannem büyüttü kardeşimle beni. Üçüncü kuşağın yanıbaşımızda olmasının nimetlerini biliyor ve takdir ediyorum. Kimi zaman şımartan, kimi zaman olgunlaştıran koşulsuz bir sevgidir anneanne-babanne-dede sevgisi. Anne ve babanızdan öğrenemeyeceğiniz çok farklı kapılar açar onların deneyimleri. Yaşamadığınız bir zamanın kapısı, büyük bir zenginliğin ortaklığı gibidir üçüncü kuşağın aktardıkları. Bazen hep aynı şekilde tekrarlayan bir masalın yankısı, bazen eski bir dikiş makinesinin tıkırtısı, bazen tertemiz sabun kokusu, bazen kocaman yumuşak kurabiyelerin tadı...
Ne yazık bu eşsiz detaylardan mahrum kalan çocukluk anılarına.
Elimde olsaydı çocuklarımın çekirdek aile içinde değil, anneanne, babanne ve dedelerle bolca zaman geçirdikleri kocaman bir ailede büyümelerini isterdim. Modern global hayatın getirdiği zorunlulukların olmadığı, mesafesiz bir dünyada nefes almalarını...

2 yorum:

Hülya Cinsçiçekçi dedi ki...

siz "gurbet"te yaşayan ve çocuk büyüten annelerin çabasına hayranlıkla bakmışımdır hep. ben çok daralınca annem bir otobüsle Antalya'dan geliverir. Ben çağırmasam da gelebileceğini bilmek rahatlatır beni. çok zor bir hayat olmalı sizinki.
büyük aile olmayı ben de çok seviyorum. biz aynı ülkede de yaşasak, anneanne babaannelerle dedelerle yine de sınırlı zamanlarda görüşüyoruz. kısıtlı zaman tatlı oluyor. herkesin daha enrjisi yerindeyken birarada oluyoruz. sizinki de öyledir eminim. tatiller büyük ebeveynlerle buluşulan büyülü zamanlardır.
sevgiler

18 Şubat 2010 15:44
meltem dedi ki...

Ben gurbetteki sansli azinliklardanim. Annem kizima bakmak, bana yardim etmek icin gurbete, yanima geldi. Ancak annelerin yapabilecegi bir fedakarlik. Baslarda 13 yil sonra annemle ayni evde nasil yasarim gibi bazi cekincelerim vardi. Sonra hepsi birer birer gittiler. Uc nesil bir evde olmaktan, kizimin anneannesiyle buyumesinden cok mutluyum. Bazen ucumuz birlikte sarilip, sevgi yumagi oluyoruz. Ben de annemi o kadar ozlemisim ki gurbette, iyi ki kizim bizi biraraya getirdi.
sevgiler
Meltem

19 Şubat 2010 11:37