Bu benim dünyam...

11 Şubat 2010 Perşembe

Bu benim dünyam...

Anne gözüyle...

Küçücük bir dünyaymış o gelmeden önce hayatım meğerse. Nasılda bir anda her şey değişti o girince hayatıma.

Nasılda kocaman bir dünya oldu birde. Kalbim daha da derinden gördü hayatı, sevgiyi, zorluğu, büyütmeyi, öğretmeyi, paylaşmayı, korumayı, kollamayı.

Anne gözüyle dünya evlatlarımız bence onlar var bu dünyada her nefeste. Anlamak var en güzeli de en çirkini de, anlamak var en fakiri en zengini de amaç aynı nede olsa evlat.

Koskocaman bir dünya oluveriyor her şey etrafımızda yüreğimize onların sevgisi aşılanınca. Her acı, her güzellik her mutluluk daha bir derinden hissedilir oluyor.

Gözümüzün görüp yüreğimizin anlamadığı her ayrıntıyı anlar ve yaşayıp hisseden oluyoruz.

Anne gözüyle dünya onun bir gülüşü, bakışı, okşayışı, koşması, yemesi, konuşması.

Ona bırakıla bilecek bir temiz sayfa, ağaç, çiçek, su, hava, dünya her an hızla tüketip asla düşünmediğimiz hayatlar dünya.

Korkuyla yaşamak dünya nasıl bir eğitim diye düşünmek, ekonomiye direnmek, yoksulluğa alışmak, hormonlumu diye kendini yemek, neye ve nereye uzansam onu koruyamıyorum diye parçalanmak dünya.
Ama inadına sevmek ,mutlu olmak ve anneciğim diyen sese kulak vermek.