Nasıl Bir Dünya?

Yazarlarımız

Hangi Konularda Yazdık?

Kim Ne Yazdı?

Sayfalar

28 Ocak 2010 Perşembe

Kurbağa anne


Kendimi suçladığım, yetersiz gördüğüm, daha iyisini yapabilirim -yapabilirdim- dediğim öyle çok annelik meselesi var ki aslında.
Taze sütün içindeki kurbağa gibi çırpınıp duruyorum.
Özeleştiri mi?? Ben hergün eleştiriyorum özümü, sözümü, cismimi:
Çocuklarıma teker teker yeterince zaman ayırmadığımı,
Kızım her gün sebze yesin diye kendimi paralamadığımı,
Ve bazen makarna ile karnını doyurduğumu,
Oğluma kendi kendine uyuma becerisini kazandırmadığımı,
Kızımla aslında daha fazla aktivite yapabileceğimi,
Bazen sinirlenip sesimi fazla yükselttiğimi,
Pazar günü müzeye gidebilecekken evde pineklediğimizi,
İsteklerimi yaptırmak için çocuklarıma rüşvet teklif ettiğimi,
Oğlumun D vitamini tabletlerini ihmal ettiğimi,
Bir değil de iki kahve içtiğimde sütüme verdiğim zararı,
Her zaman bakımlı görünemediğimi,
Birini yardımcımıza bırakıp alışverişe gittiğimde ayrı geçen zamanı,
...
ve geri döndüremeyeceğim akıp giden anları düşünüp üzüm üzüm üzülüyorum.

Pek az aferin diyorum kendime.
Teşekkür takdir belgesini evlatlarım takacak mı boynuma bir gün?
Biz taktık mı anne babalarımızın boynuna?
Mükemmel evlat olamamışım demek ki.
Mükemmel anne var mıdır? Vardır, ama ben değilim o. Bunu düşünmek içimi acıtsa da.
Çabalıyorum ve çırpınıyorum çünkü. O yüzden.
...

Bir gün gelir de, çocuklarım, benim anneliğimi değerlendirirseniz,
bilin ki zor zanaat bu annelik.
Yıldızlı pekiyi istemem sizden.
Takdir teşekkür belgesine de lüzum yok.
Ha bir de geçen zamanı telafi edemiyor ya insan, o çok koyuyor bilesiniz.
Bir demet çiçekle kapıma gelin,
'Anneciğim' diye boynuma sarılın.
Başka söze lüzum yok.
O gün kendime 'aferin' diyeceğim işte.
Karneme en üstün notu iliştireceğim.
Bu kurbağa kraliçeye dönüşecek o gün.
İşte o güne kadar huzur yok bana.

5 yorum:

YENİ BİR HİKAYE BAŞLANGICI dedi ki...

kendini bukadar eleştirme üzme bence anne olman bile takdir belgesi almana yeter kolay mı dünyaya canlı getirmek .
her istediğimizi yapamıyoruz doğru bazen yetmediğimizi düşünüyoruz ama bizim varlığımız yanlarında olmamız tyetiyor onlara unutma
aevgiyle kal

28 Ocak 2010 15:58
a.c dedi ki...

bence de... mükemmel insan var mı ki mükemmmel anne olsun? yanındasın ve sevyorsun. elinden geleni de yapıyorsun. insanız, zayıfız:) bağırmayan anneye anne demem ben:)

28 Ocak 2010 16:05
annelili dedi ki...

Mükemmel olmak zorunda değiliz ki;yapamadıklarımızı değil yaptıklarımızı değerlendirmeliyiz...

28 Ocak 2010 22:05
elif ada dedi ki...

Kimse mükemmel değil ki. Zaten mükemmel olmak yerine biz olsak, kendimiz olsak yeter sanki. Ama anlıyorum seni. İnsan anne olunca bir türlü yetmiyor kendi kendine... Deli gibi çabalamaya başlıyor ve deli gibi yorulmaya. Keşke bu kadar yormasak kendimizi...
Kucak dolusu sevgiler

28 Ocak 2010 22:21
ela selin dedi ki...

Arkadaslar,
Cok tesekkür ederim yorumlariniz icin.
Ben biraz yanlis anlasilmisim galiba.
Tabii ki mükemmel insan, mükemmel anne olmak zorunda degiliz. Mükemmel olmaya da calismiyorum zaten. Olamam da.
Elif Ada'nin annesinin dedigi gibi cok yoruldugum, kendimi paraladigim icin kendime ettigim sitemin bir parcasi bu yazi.
Ben kendime not vermek istemedim. Büyüdüklerinde onlar degerlendirecekler beni. Hicbir beklentim yok. Ben size sacimi süpürge ettim demek istemiyorum ikisine de. Böyle mutluyum, sadece anne olarak,cabalayarak.

29 Ocak 2010 08:49