Teyzesini severim ben....

9 Haziran 2010 Çarşamba

Teyzesini severim ben....

2005 senesinde anne yarısı oldum ben...
Özleme, sevgiye yeni anlamlar yükledim...
İstanbul-Eskişehir arasındaki mesafeye lanetler okudum...
Bu mesafede mekikler dokudum...
Bir gün ona şöyle bir yazı yazmıştım;
"Kardeş sevgisini paylaşabileceğimiz bir tek sen ve ben varız şu hayatta".
Ben anneliği biraz da ablamdan öğrendim...
Yavrusunu postpartumun zirvesindeyken bile nasıl sevdiğini gördüm...
Kazıdım hafızama inceliklerini anneliğin...
Hele de anne olmak için yanıp tutuşurken, hayal ettiğim anneliğim onun anneliği gibiydi...

2008 senesinde tam anne oldum ben...
Koynumda uyuttuğum, sürekli nefesini kokladığım yavrumun ilk bakımlarını hep ablam yaptı...
Sırtımı bir dağa yaslamıştım...
O dağın izini bittiğinde,İstanbul a gitme vakti geldiğindeki ayrılık acısını anlatmama kelimelerim yetmez...
Kolum,kanadım,dayanağım gidiyordu, sanki ilk defa mı ayrıldık? Yoo..ama ben ilk kez anne olmuştum...
Aynı acıyı annemin 40 günlük yanımda duruşundan sonra gitme vakti geldiğinde de yaşadım...
Ablam, öyle güzel sever ki kızını...
Meğer aynıymış bizim sevgi tarzımız...
Sonsuzmuş...
Öyle güzel bakar ki kızına...
Benim bakmak istediğim gibi...
Öyle sevgi dolu bir çocuk yetiştirir ki...
Benim bitmek bilmeyen sevgi verişim gibi...
Öyle ilgilenir ki...
Benim ilgisiz bıraktığım bir dakika için bile vicdan azabı duyduğum gibi...

İsmin gibi parlayan ay' ımsın.
Ay' ın en parlak halisin hayatımda.
İyi ki ordasın...Kalbimin en birinci yerindesin...

** Bir de anneannemi anmadan geçemeyeceğim satırlarımda...
Beni 6 yaşıma kadar büyüten, 30'dan fazla torunu arasında hayatında en çok beni sevdiğini bildiğim, anneliğini,bakımını ,onu şunu değil, benim ona gönül borcumu anmadan geçemeyeceğim...En çok annem olan anneannem, seni de çok seviyorum ve kaybetmekten çok korkuyorum......

Rüya' nın annesi=Elif