4 Şubat 2010 Perşembe
Dünyalar Güzeli
Küçücüklüğümden bu yaşıma kadar duyduğum bir söz öbeği bu... Beni uyandırmaya geldiğinde, hastalandığımda, ne biliyim ders çalışırken yiyecek bir şeyler getirdiğinde, bebeğim doğduğunda başımı sevgiyle okşayıp, tüm içtenliği ile kocaman, dolu dolu, bu cümleyi söyledi bana annem:
Dünyalar güzeli!!
Yok öyle ahım şahım bir şey olduğumdan değil, sadece onun gözünde bir tanecik olduğum, canından can, ruhundan bir parça olduğum için... Alışkanlık mıdır bilinmez, bende çocuklarıma böyle sesleniyorum bazen.
Çocuklar dünyanın en güzel şeyi. Anne babalarının gözbebeği, eseri. Bu yüksek dozdaki sevginin verdiği cesaretle çocuklarımızı olduğundan daha farklı ve hatta kusursuz olarak algılayabiliyoruz.
Onlar büyüdükçe, kusurları, eksiklikleri, defoları ortaya çıktıkça içimiz burkuluyor bazen. Bence ilk olarak bununla başetmeyi öğrenmemiz gerekiyor. Kendisiyle barışık, mütevazi ve mutlu bireyler yetiştirmek için önce anne-babanın bu durumu iyi yönetebilmesi, olumsuzlukları iyi tolere edebilmesi gerekiyor.
6 yorum:
Oip sen bu çizim olayında devamlı gelişim gösteriyorsun, sanırım içine picasso kaçtı:))))
4 Şubat 2010 13:13Sizlerden aldığım gazla gidiyorum şimdilik:) Allah sonumuzu hayır etsin diyorum!
4 Şubat 2010 13:55Çok güzel:)
4 Şubat 2010 17:06:) teşekkürler
4 Şubat 2010 22:36ISTE BUDUR
5 Şubat 2010 22:58Kendisiyle barışık, mütevazi ve mutlu bireyler yetiştirmek için önce anne-babanın bu durumu iyi yönetebilmesi, olumsuzlukları iyi tolere edebilmesi gerekiyor
Harikasin ve okudugum kendisiyle barisik nadir annelerden birisin.
Love ya !
sağol Yelizcim:)
8 Şubat 2010 14:57Yorum Gönder