Nasıl Bir Dünya?

Yazarlarımız

Hangi Konularda Yazdık?

Kim Ne Yazdı?

Sayfalar

21 Aralık 2009 Pazartesi

MAZİYE BAY BAY, GELENE HAY HAY

Eğildim, aynaya daha yakından baktım. Gözlerimin etrafında oluşan ince çizgilerden duyduğum memnuniyetsizliği, bir kez de dudak bükerek gösterdim kendime. Sonra güldüm aynadaki yansımama. “Vay be, iki çocuklu koca bir kadın oldum kızım.” dedim.
Ayna onayladı, “oldun sen oldun” dedi...

Oldum evet, ama içim öyle demiyor malesef. Hala sevgiliyle yapılacak küçük kaçamaklara, indirimde görülen o vintage bluzla gece çıkma ihtimaline, arkadaş sohbetlerinde delidolu esprilerle gülüp coşmaya kayıyor gönlüm.

Evet, eskisi gibi başına buyruk olamam, plansız programsız seyahatlere çıkamam, cep telefonumu kapatıp sırra kadem basamam, akşam yemeğinden, sinemaya, sinemadan çıkıp sevdiceğimle iki kadeh birşeyler içmeye gidemem. Kaza yaparsam endişesiyle sürat yapamam, ya bana birşey olursa korkusunu kalbimden atamam, canım istemedi diye yemeksiz oturamam, sigara içemem, çocuksuz tatiller yapamam (kıyamam kuzularımı bırakmaya), arkadaşlarla sabahlayıp işkembecilerde ayılamam, hasta olsam battaniyeyi çekip üzerime serim serim serilemem...

Tatile gidince en geç gece 10’da odada olmayı, tatili çocuk havuzunun başında tamamlamayı, jetonlu oyuncaklardan keyif almayı, iş çıkışı doğrudan eve koşturmayı, mama sandalyesiz restorana gitmemeyi seçtim ben.

En iyi ihtimal 3 yıl daha böyle yaşayacağım. Sonrasında özlediklerimin bir kısmını, sıcaklığı arzulanan bir yorgan gibi tekrar çekeceğim hayatımın üzerine. Ve yaşantıma kattığım iki güzel evlatla kurduğum yeni düzenle devam edeceğim yoluma.

Bu güne kadar yaşadıklarımı kar bilip, yeni hayatımın tadını çıkaracağım.
Aynaya da şöyle diyeceğim: “Sana bu çizgilerin, mutlu hikayesini anlatayım istersen”

*OİP*

4 yorum:

Adsız dedi ki...

harikasın oip.seni okudum anne olduğuma bi kez daha mutlu oldum.

22 Aralık 2009 23:36
OiP dedi ki...

Sağolasın adsız..
Anne olunca sevinecek ne çok bahanesi oluyor insanın değil mi?:)

23 Aralık 2009 23:56
pınar alkım dedi ki...

Bahane bulma ve pimpirik konusunda uzmanlaştırıyor annelik insanı. Bir de sürekli bir yetersizlik duygusu ve endişe. Bir ben mi böyleyim yoksa herkes aynı mı bilmiyorum. Sürekli yanlış birşeyler yapma korkusu hissediyorum. Mükkemmel olmak zorlunluymuş gibi sanki. Herşeye rağmen her anne mükemmel annedir ama genede bu duygu karışıklığı bazen yoruyor insanı işte...

25 Aralık 2009 11:19
OiP dedi ki...

PINAR,
O dediğin herkeste var rahat ol.. Zaman içinde bunların hepsi azalarak normale dönüyor.

Özellikle anneliğin ilk yılı yetersizlik, yetişememe, endişe, kendini suçlama gibi duygularla geçiyor.

Mükemmelik kime göre?? Dediğin gibi bunun bir ölçüsü yok...

Bu nedenle sağdan soldan duyulanlara fazla takılmamak, başka anne-bebek örneklerini kendinle kıyaslamamak lazım. Ben rahat ve içim huzurluysa, çocuğumun gelişimi ortalamadaysa benden mükemmeli yok!! :)

Çocuklar büyüdükçe tüm bu hesaplaşmalar MAZİ oluyor zaten:)
Sevgiler

25 Aralık 2009 13:59