Beni Öpme!

18 Ocak 2011 Salı

Beni Öpme!

Annemin bir arkadaşı vardı.Gönül Teyze.Ne zaman onlara gitsek, beni ısıra ısıra sevmeye çalışırdı.Ben de kaçacak delik arardım.Gönül Teyze'lere gitmemek için her defasında sızlanırdım.Beni seviyor gibi gelmezdi, işkence gibi birşeydi o.

Karakter mi yoksa küçüklüğümde yaşanan bu olay neticesinde mi bilmiyorum hala sevmem öpüşmeyi.Hatta anlamam neden bizim milletimiz, "hoşgeldin" ve "hoşçakal" fasıllarında erkek, kadın, yaşlı, küçük demeden şapur şupur öpüşür.El sıkmak ya da içten bir gülümseme neden yetmez ve neden ben gereksiz yere soğuk insan görünümde kalırım.

Domuz gribinin lansman döneminde, Pınar Altuğ yemek kitabını yeni çıkartmıştı.İmza gününde kimseyle öpüşmeyeceğini açıkladığında topa tutmuştu medya.Anlamdıramamıştım.Kendini korumaya almak istemesinin neresi kötüydü?

Şimdi hepimiz birer anneyiz.Çocuklarımızın sevilme konusunda davranışlarını gözlemliyoruz.Her çocuk çevresine göre bir koruma yapısı geliştiriyor.Etrafında sakin ve uzaktan sevmeyi bilenler varsa kolayca güvenip yaklaşabiliyorlar.Yok, eğer sevmeyi, kucaklama, mıncıklama veya en kötüsü kızdırma bilenler varsa kaçacak yer arıyorlar.

Çok sık rastlıyoruz şu tür konuşmalara değil mi?

-Ay sen çok tatlısın gel bir yanağından öpeyim...(Çocuk kaçsa bile zorla öpülür, yabancıyla temasın normalleştirilmesi)

-Çok da çekingenmiş...gel sana şeker vereyim.(Rüşvete alıştırma, yabancılara karşı duyarsızlaştırma)

-Anneyi alıp götüreyim ben...(Tehdit, kızdırmaktan alınan psikopat hazzı)

Minnacık kalplerde, tertemiz, saf zihinlerde oluşturulabilecek korkunun ileride nelere sebep olabileceğini bilmeyenler tarafından uyarılan yaşantımızı, olabildiğince koruma altına almak ve toplumu bilinçlendirmek için pes etmiyoruz, yazıyoruz!

Devamını annelerimizden okuyun.

İyi haftalar.