Misafir Anne - Anneyiz biz; depresyon bize lüks…

16 Aralık 2010 Perşembe

Misafir Anne - Anneyiz biz; depresyon bize lüks…

-Bir yere oturup o yerden sadece BEN istediğimde kalmak istiyorum.


-Bir kahvaltı sofrasına saatlerce derin sohbetler eşliğinde oturmak istiyorum.

-Bir filmi başından sonunu kadar izlemek istiyorum.

-Cam kenarında bir koltuğa oturup, bir kırlente sarılıp anlamsızca sokaklara bakmak istiyorum

-Küçücük bi kız çocuğunun babasına sokulduğu gibi bir kucağa sığınmak istiyorum.

-Yere oturup kanepeye yaslanıp kocaman bi fincan bol sütlü ve şekerli kahveyi tadını çıkara çıkara sıcak sıcak içmek istiyorum

-Öğle saati otur otur uykum gelsin kanepede şekerleme yapayım istiyorum...

Depresyondasın demişlerdi bu yazıyı blogumda yazdığımda. Aslıda ne kadar masum istekler değil mi? ama anneysen yapamazsın bunları ya da tam istediğin anda yapamazsın. Anne oturmak isterken çocuk kovalamaca oynamak ister. Anne kahvaltıda sohbetteyken çocuğun çişi gelir, sen camdan dışarıya bakmak iste dur onun umrunda mı? O Caillou izlemek ister o sırada….

Annem -Anneler sıcak çay içmez,karnı tok gezmez, temiz üst giymez…. der.

Annemlerin zamanındaki gibi anne olamadık biz, isteklerimize anneyiz diye ket vurmadık.

Ondan beklide depresyonlarımız bu memnuniyetsizliklerimiz.

Halbuki tüm uykusuz gecelerin sabahında, tüm ertelenen isteklerin ve can sıkıntılarının sonunda canlarımızın gözlerindeki anne ışıltısı unutturuyor her şeyi. Depresyona girmenin, sızlanmanın, şikayet etmenin bir anlamı yok.Darlandığımız anlarda önce çocuklarımıza sonra çocuğu olmayanlara bakıp şükretmek lazım…

Anneyiz biz; depresyon bize lüks…

---N.Işıl KARAGÖZ---


http://www.nisasena.blogspot.com/