30 Kasım 2010 Salı
Hayvanları Sev
Çocukken hayvanları çok severdim ben. Bir hayvanım olsun diye tuttururdum anneme babama.Bizimkilerin hayat görüşüne göreyse hayvan hayvanat bahçesinde ya da köyde olurdu. Evde hayvanın ne işi vardı.Babamın çocukluk yıllarına ait köyde geçen kedi,köpek, at, tavuk , tavşan ve hatta kurt hayvanlarıyla ilgili anılarını dinledikçe daha bi sinir olur daha bi isterdim bir hayvanım olmasını. Bak işte senin de varmış çevrende hayvanlar biz de alalım noolur nidalarıyla , balıkla kandırılarak (ki ben elimle okşayıp öpebileceğim , doğrusu dokunabileceğim bir hayvan istiyordum) yetişkinliğe adım attım. Bu arada hayvanlardan da o kadar uzaktım ki yolda bir köpek görsem yolumu değiştiriyor, kedilere dokunmak şöyle dursun göz göze gelmeye bile çekiniyordum. Zamanında çok istediğim birşey sonrasında çok uzak birşey oldu bana , hayvan sevgisi yaklaşmalarla ısırırlarla törpülendi,aman tırmalarlarla eğelendi . Hayvan korkusu da aynı oranda bilenip sivriltildi.
Eşimle tanıştığımda ve evlerine ilk kez gittiğimde 7 tane kedi dolaşıyordu etrafta,başlarda korktum,tedirginlik yaşadım zamanla alıştım.Dokunamasamda aynı odada oturabilir hale geldim. Bir gün eşim yetim bir köpek bulduğunu ve ona bir müddet evde bakmak istediğini söylediğinde tereddütle kabul ettim. Bu 1 günlük yavruyu beslemenin , üşüyüp ağlamasın diye 0,5 lik pet şişelerin içine sıcak su doldurup kutu içerisine yerleştirmenin , koynunda yatırmanın bu kadar huzur verici olacağını bilemezdim. Paşamız büyüdü ve Ankara'ya annemin yanına gitti , bahçeye,mutlu olacağı yere.Ama yok ben artık evcil hayvansız yaşayamazdım. Eşim de benim bu halimi fırsat bilip Çakıl'ımızı getirdi eve. Bu yaramaz kedi ailemizin bir ferdi oldu. Hamileliğim boyunca karnımın üzerinde yattı,oğlumun hareketlerini benimle birlikte hissetti. Hala nerem ağrısa gelir oraya kurulur.Şİmdi oğlumla olan ilişkisi fazla gelişmemiş olsa da arada bir oğlumu onunla konuşurken ve ben Çakıl'ın abisiyim derken görüyorum.Kediden , köpekten korkmayan, onları seven ,onlar için fedakarlıkta bulunan bir birey olması için elimden geleni yapacağım.
Eşimle tanıştığımda ve evlerine ilk kez gittiğimde 7 tane kedi dolaşıyordu etrafta,başlarda korktum,tedirginlik yaşadım zamanla alıştım.Dokunamasamda aynı odada oturabilir hale geldim. Bir gün eşim yetim bir köpek bulduğunu ve ona bir müddet evde bakmak istediğini söylediğinde tereddütle kabul ettim. Bu 1 günlük yavruyu beslemenin , üşüyüp ağlamasın diye 0,5 lik pet şişelerin içine sıcak su doldurup kutu içerisine yerleştirmenin , koynunda yatırmanın bu kadar huzur verici olacağını bilemezdim. Paşamız büyüdü ve Ankara'ya annemin yanına gitti , bahçeye,mutlu olacağı yere.Ama yok ben artık evcil hayvansız yaşayamazdım. Eşim de benim bu halimi fırsat bilip Çakıl'ımızı getirdi eve. Bu yaramaz kedi ailemizin bir ferdi oldu. Hamileliğim boyunca karnımın üzerinde yattı,oğlumun hareketlerini benimle birlikte hissetti. Hala nerem ağrısa gelir oraya kurulur.Şİmdi oğlumla olan ilişkisi fazla gelişmemiş olsa da arada bir oğlumu onunla konuşurken ve ben Çakıl'ın abisiyim derken görüyorum.Kediden , köpekten korkmayan, onları seven ,onlar için fedakarlıkta bulunan bir birey olması için elimden geleni yapacağım.
1 yorum:
Benim kedi oğlum da herhangi bir yerim ağrıdığında, gelir ağrıyan yeri bulur ve üstüne oturur. Onun sıcaklığı da iyi gelir hakikaten, ağrım azalıverir.
5 Aralık 2010 16:22Yorum Gönder