Nasıl Bir Dünya?

Yazarlarımız

Hangi Konularda Yazdık?

Kim Ne Yazdı?

Sayfalar

26 Ekim 2010 Salı

TÜKETİM CANAVARI OLDUK


Tüketiyorum,tüketiyorsun,tüketiyoruz ...

Evet, evet, hepimiz hızla tüketiyoruz, bir alışveriş çılgınlığıdır ki sormayın.Ben aldım sen de al ,sen aldın o da alsın diyoruz.Aslında paramız var mı? yok mu? bir önemi yok değil mi ne de olsa hepimizin cebinde kayda değer limitleri olan kredi kartları var.Çektir kartı, yaptır taksidi ve ödeme zamanı gelince de düşün bakalım "vay benim halim ne olacak" diye.Çünkü "ocağına incir ağacı diktin".
Hemen hemen hepimiz ebeveyn olduk evlatlarımız var.Zaten daha onlar içimize yerleşmeden biz başlamıştık tüketmeye.
Anne, baba, evlat, kardeş, çocuk, komşu, dost, arkadaş herkes birbirinden iddialı idi.Bir marka tutkusu sarmıştı bizi en kalitelisi, en pahalısı, en organiği, en hızlısı derken aldı başını gitti bu.

Alışveriş önceden daha çok zor olurdu alırdın, taşırdın, yorulurdun.Şimdi sen yeter ki iste, her şey tık tık kapında.
Bize düşen oturup o site senin, bu site benim gezmek değil mi ?Gelen maillere bakılır, siteler gezilir, hop "kızlar yetişen alıyor" diye mailler atılır, bir de bakmışın almışsın.Kargolar kapını peş peşe çalmış, sen de mutlu olmuşsun "ohh bee ne güzel iki tık tık ile alışveriş yaptım" diye kendini avutmuşsun .
Bizler değil miyiz yokluğun ne demek olduğunu bilen ataların, dedelerin, büyükannelerin torunları.
Onlar değil miydi bize öğreten"ayağını yorganına göre uzat"diye.
Ne çabuk da unuttuk değil mi ,nasıl da yıkadılar beyinlerimizi, nasıl da yazdılar ve bizler de inandık .
Sezon indirimilerini kaçırmadık aldık.
Sonuç herşeyi tükettik işte buna yaşadığımız dünyayı da dahil ettik.
Herşeyimiz olan evlatlarımıza ne bıraktık peki? Hava desem yok ,su desem yok, doğa desem yok, yok yok .
Ekolojik pazarlar bıraktık onlara, büyük plastik damacanalarda su bıraktık.
Evet bilinçsizce alışveriş yapıyoruz hepimiz değil mi ,aslında dönüp bir aynaya baksak neler var değil mi?
Gözümüze gelen her güzeli, indirilen her ürünü aldık alıyoruz.
Kendi adıma diyebilirim ki evet suçluyum!
Belki her zaman değil ama işte, dönem dönem birbirimizi frenleyebiliriz.
Ne oluyor bize diyebiliriz değil mi?
ALMAYIN! İHTİYACI OLANLARI DÜŞÜNÜN! YARDIM EDİN, PAYLAŞIN!

1 yorum:

Adsız dedi ki...

sevgili hülya,
çok güzel yazmışsın içimden geçenleri...
son bir haftadır aynı şeyleri düşünüyorum:
ne için çalışıyorum ben?
nelerden vazgeçiyorum aslında_ oğlumdan ayrı kalmayı en önemlisi
hep bu aklımda
biraz daha bunu düşünerek frenlemeye çalışıyorum kendimi
umarım başarılı olurum.

26 Ekim 2010 16:22