Misafir Anne - Kemeraltı Macerası

1 Ekim 2010 Cuma

Misafir Anne - Kemeraltı Macerası

Aşağıdaki yazıda anlattıklarımı ilerde oğlum okuduğunda ne düşünür bilemem ama ben yaşarken rezil olduğumu düşündüm.

O zaman oğlum 23 aylıktı,sabah kalktık ve kahvaltımızı bile yapmadan çıktık yola.Atladık bir otobüse, doğru Kemeraltı'na(İzmir'in büyük tarihi alışveriş yeri).Hemen birer gevrek aldık ve başladık kemirmeye.O günlerde dikiş krizim tutmuştu ve aksesuar,kumaş vs.bakmaya gitmiştim.Alacağım yerler belli zaten,hava bunaltıcı sıcak,gayet acele ediyorum.Oğlumun arabasınıda almadığım için mağazalarda ordan oraya koşturuyor.Sonunda tüm alışveriş bitti ve dönüş yoluna geçtikkiii oda nee!Oğlumdan kötü kokular gelmeye başladı.Neyse yanımda yedek bez yok ellerim poşetlerle dolu,zaten dönüyoruz durağa şurda ne kaldı.Oğlumun elinden tutmuş hızlı hızlı giderken birden oğlum yavaşladı.Birde ne göreyim?Bezinin bir tarafını açmış,diğer tarafını açamamış ve o kirli bez yere kadar sarkmış.

Şu anlattığımdan, "bu çocuğun şort veya pantolonu yok muydu?" diyebilirsiniz.Tabi ki vardı,o gün şort tulumunu giydirmiştim.Bu sahneyi gördüğümde "oğluum nasıl yaptııın rezil olduk rezil'' demekten başka birşey yoktu.Tam önümüzdeki işportacı amca da bana kızım çöp şu tarafta diyerek yardımcı olmaya çalışıyordu.Neyse ki bacaklarına veya ayakkabısına hiçbirşey bulaşmamıştı.Tabi bu durumda bezsiz kaldık.Sanırım o sırada yüzüm kırmızıyla mor arası gidip geliyordu.Bu arada oğlum ''ohh bee rahatladım''halindeydi.Alttan püfür püfür esiyordu.Artık beni otobüste bir vukuat yaşama korkusu almıştı.Neyse ki otobüse biner binmez uyudu ve oğlum öğlen uykusunda pek bezini kirletmiyordu.Eve kendimi nasıl attım bilemedim.

Annem her zaman söyler ''çocuğun *ıçına,kocanın sözüne güven olmaz''

---Banu Naipzade---