20 Ekim 2010 Çarşamba
Misafir Anne - Biri Anne Mi Dedi ...
Elim ayağım denir ya tabir-i caizse, benim için de böyle internet.Bazen en sevdiğim kişiye bile bir iki satır karalamaktansa, takır tukur harflere basmak kolayıma gelir (-ki bayılırım mektuplaşmaya – ya da ufak not kağıtları ile mesajlaşmayı)…
Böyle günlerden birinde öğrendim ben “ANNE” olacağımı .Ne heyecan yapmıştım o zamanlar.Nasıl söylenmeliydi ki “BABA OLACAKSIN” kelimesi sevgiliye, hem de daha ben atlatamamışken karnımdaki ceninin heyecanını …Öyle-böyle derken, söyleniverdi bir avazda ve maceralar başladı.
Günlükler tutuldu tarafımdan, 1 ayda iki gün şeklinde .Ya unuttum – ya üşendim – daha sonra dediğim zamanlar kalıverdi askıda !!!
Böyle olmayacağı kesindi ve internet üzerinden bakılıyordu anne-çocuk yazılarına o zamanlar iştahla… Anlatımlara iç geçirerek “ Benim de çocuğum olacak ve bakalım biz neler yaşayacağız?” lı günler takılmaya başladı aklıma … Ve ilk Bloggum olarak girdim ultrasonlu yazılarla bu dünya’ya =)
Sonrasında takip ettiğim bloggerlar sayesinde devam ettim, doğum öncesi ve sonrası BLOG yazmaya…
İyi ki de başlamışım diyorum şimdi !
Hep yazılar ve fotoğraflar yerine getiriverir ya geçmiş hafızayı … Ama bilirsiniz, ya fotoğrafın arkasına not düşülmelidir yapılanlar – ya da bir kağıda notlar iliştirilmelidir fotoğraf ile … Öyle olmayacağının kesin olduğu dönemlerde başladı blog maceramız … Eşimle konuştuğumuzda, ACABA lı sorular döndü durdu beynimizde ! Kızım doğduktan sonraki ilk 4 ayda, her ağladığında “ Bloga yazmıştım , nazar değdi” – “Bir daha resim eklemeyeceğim” gibi fikirler geçti hep aklımızdan … Ama bahane olduğu ortadaydı ve bırakamadım yazmayı …
Bazen iş yerindeki işimi bırakıp, kim ne yazmış – ben ne eklesem diye koşuyorum blog’uma...
Evde olduğum zamanlarda, Ece’nin beni çekiştirmelerine aldırış etmeden incelediğim oluyor !
Bağımlısı olduk – çıktık Ma’aile …
Kaldı ki yazılanları incelediğimde o kadar ortak noktamız var ki annelerle . Doğum hikayelerimizi okurken akıttığımız yaşlardan tutun da, ev içi yaptığımız dekorasyonlara kadar severek takipteyiz her birimiz ! En iyi tanıdığım kişinin anlattıklarına çekinerek yorum yaparken, yüzünü bile görmediğim kişinin uzaktan silüetine içimden geleni söyleyebiliyorum, hem de cevabını sabırsızlıkla bekleyerek …
Uzun lafın kısası … İyi ki yazmaya başlamışım..İyi ki geçmişimiz var ve Blogger buna vesile oluyor !
İnşallah yazdıklarımız silinmez de, geleceğimizi de severek takip ederiz =)
---Ece Nur 'un annesi Mine---
http://ecenurdulger.blogspot.com/
http://uydurukmutfak.blogspot.com/
1 yorum:
TEŞEKKÜR EDERİM =)
20 Ekim 2010 17:13Yorum Gönder