Genetik bilimine saygım...

24 Eylül 2010 Cuma

Genetik bilimine saygım...

Hani bir söz vardır halk arasında, kız halaya, er dayıya.. Er dayıya her zaman benzemez ama er babaya muhakkak benzer. O söz şöyle olmalı kız anaya, er babaya. Tabi hazır genetik bilimi bu kadar ilerlemişken küçümsememek lazım. Bir de genetik faktörler var, aynen benim eşimde gördüklerim gibi.

Oğlum henüz 11 aylık olduğu için bana pek de öyle bir diyalog yaşatmadı ne yazık ki.. “Aynı babası, ayyy ay ay...” diyeceğim bir konu yok şimdilerde. Fakat bir nesil geriye gidersek, çok yakınımda böyle bir baba oğul görebiliyorum. Eşim araba kullanmayı, seyahat etmeyi ve özellikle söylüyorum arabamızı çok sever, hız yapmayı sever. Arabada, yollarda, şu karmakarışık Türkiye trafiğinde hiç de strese girmez. Ama bir de yanında oturanlara sormalı. Bir yerden başka bir yere giderken çoğunlukta panik atak modlara girerim, saçımın fönü bozulmuştur, rujumdan eser kalmamıştır, ayağımın altında fren olsa kaç kere basacak gibi olmuşumdur. Her gittiğimiz yere böyle gitmek zorunda mıyız ?

Evliliğimizin ilk dönemlerinde pek bir şey söyleyemiyordum kayınvalideme. Birgün konuyu o açınca ben de anlatmaya başladım. Babasının eskiden yaptıklarını anlatınca şaşakaldım. Benim eşimin kopyasıydı. DNA denen şeyi hayal etmeye başlamıştım. Bir gen nasıl oluyor da sadece hızlı araba kullanma geni olarak kodlanabiliyordu :) İlerleyen zamanlarda eltimin de benzer şeyleri yaşadığını öğrendim. Tüm seyahatleri tartışmayla geçiyordu. “-Yavaş git, -zaten yavaşım, -yok değilsin, ben görüyorum kadranı...” gibi.
Tabii baba oğul benzerliğinde model alma konusu da ağır basıyor, benzerliği artırıyor. Tek faktör genetik değil. Oğul annesinin, hayatındaki en güzel kadının hızlı araba kullanan erkeklerden hoşlandığını düşünüyor. Bilinçaltı dediğimiz şey böyle şekilleniyor.
Uzun lafın kısası eşimle yolculuğun sonunda ben hep şöyle diyorum. “Ayyy Doğa, aynı baban gibisin, yavaşlar mısın...”

Sevgiler,