Zaman Ayırmıyorum Ama Elimi Tutsun İstiyorum?!?

13 Temmuz 2010 Salı

Zaman Ayırmıyorum Ama Elimi Tutsun İstiyorum?!?

Birine zaman ayırmak ne demek diye düşünüyorum son 9835 dakikadır..Ne demek ki..Zaman ayırmıyorum sevdiğim kimseye dedim sonunda, aldım kalemi elime..İşteyken, evdeyken, marketteyken, arkadaşlarımlayken, bir saniye aklımdan çıkmazken, nasıl ayrıca zaman ayırırım ki eşime, oğluma, anneme, babama ya da sevdiğim birine..

Zaman ayırmak tüm uyaranlardan arındırılmış ve hazırlanmış bir ortam demekse, evimiz işte, her nesnesi içimize sinsin diye elimizden geleni yaptık!!!En çok “biz” olan yer..

Zaman ayırmak Rüzgar’ ı bir sevdiğine -Rüzgar’ ın bir sevdiği kastım- emanet edip “baş başa kaldık, oh” demekse, e ama özlüyoruz biz oğlumuzu böyle zamanlarda, rol de yapamıyoruz hiç?!?

Zaman ayırmak, mum ışığında akşam yemeği ise, biz onu yapamadık hiç,sevemedik o halleri sanırım, ama akşamları tepe ışığı hiç kullanmayız, yan aydınlatmalarla loştur bizim salon, çay içiyoruz her akşam, bazen arkadaşlarımız geliyor, kikirdiyoruz saatlerce, bazen film izliyoruz çıt çıkarmadan, bazen mısır patlatıp delice yiyoruz bazen de kanepede sızıp kalıyoruz, olur mu bunlar da?

Zaman ayırmak sohbet etmek mi yoksa uzun uzun, biz gün içinde bile konuşmadan duramayız ki,en azından nasılsın der kapatırız telefonu son 8 yıldır, ki geceler bizim..

Yani biz zamanı birbirine adamış ve çocuksuz özel zamanlar yaratmayan bir çiftiz sanırım,aile olma hali çift olma halinin açık ara önünde 24 aydır,hem de seve seve..Oğlumuz da var her anımızın içinde, gönüllü çıktık yoldan yani..Ayrıca başbaşa olma ihtiyacımızı çocuğumuzu erken yatırarak gideriyoruz ve de, ki bu alınmış bir karardı en başından beri, o uyumazsa büyümez ve “biz” gün geçtikçe küçülürüz demiştik çok bilinçli..

Rüzgar var diye yapamadığımız tek şey otobüs seyahati, ki ben çok severim,ama Rüzgar sevmez eminim..Sigara yasağından bu yana her yer bizim, pusetinde uyuyabilen bir çocuğumuz var iyi ki..

Zaman ayırmaktan kasıt günlük rutinlerden sıyrılıp bir durulmak ve enerji toplamaksa, birbirimizi yollarız bazen, "sen git bu gece, ben Rüzgar' a sarılır uyurum" deriz mesela, beraber de çıkarız ama biliriz ki arkadaşlarla olmak iyi gelir evliliğe, ev özlenir, evli olma hali özlenir hem de aynı gece içinde..

Birşeyler değişti mi anne olduğumda bizim ilişkimizde dediğimde ilk cevabım “el ele tutuşamıyoruz artık” oldu, ne kıymetli birşeyi yitirdik ama..Oldukça gerçekçi bir sebebi var bunun, elimizden tutan ve “birlikte ooooooooop yapalım anne, baba” diye çığlıklar atan Rüzgar!!! Evet itiraf ediyorum ki minik el ele tutuşma kaçamakları istiyorum hayattan, bunun dışında eşime zaman ayırmıyorum ayrıca, her anımı adamak dışında..