Test çubuğundaki iki pempe çizgiden beri...

16 Temmuz 2010 Cuma

Test çubuğundaki iki pempe çizgiden beri...

Eşimle bebek sahibi olmaya karar verdiğimizde 5,5 yıllık evli bir çifttik biz.. Her tatil fırsatını değerlendiren, üstelik tatillerini 5 yıldızlı otellerde açık büfe sırasında değil, traking turlarında değerlendiren, çocuk yapmadan önce tüm ülkeyi gezmeyi hedefleyen (Sadece GAP'a gidemedik ve içimizde kaldı ama birgün mutlaka:-)) hep elele, dizdize olmayı seven bir çifttik.

Çocuklarını aile büyüklerine bırakıp tatile giden arakdaşlarımıza tuhaf bakışlar fırlayan ve " ee o zaman niye çocuk yaptınız ki" diye soran insanlardık..

Oğlumuz doğduktan sonra sanırım 3-4 aylıktı, yakınen görüştüğümüz arkadaşlarımızın evlilik yıldönümlerini kutlamak için dışarı çıktık ve ilk kez Emre'yi babaannesine bıraktık.. Evlilik yıldönümlerini kutladığımız arkadaşlarımızın 3 yaşındaki çocukları bırakacak kimseleri olmaması nedeniyle o gece bizimleydi.. Halimiz görmeye değerdi doğrusu.. Eşim de ben de büyük bir suçlulukla ve somurtarak gecenin bitmesini bekledik.. Sonra da eve koştuk.. Bu deneyim son oldu bizim için, bir daha hiç bırakmadık emreyi başkalarına kendi zevkimiz için.. Tabi doktor kontrollerimiz vs.. ayrı konular, onları ayrı tutuyorum.

Şimdi niye anlattım bunları derseniz, o gece eve gelip de eşimle o halimizi değerlendirince dedik ki bu bebeğe sahip olmak için çok uğraştık ve onu çok istedik üstelik.. Neden ev dışındaki hayatımızdan ayrı tutalım ki onu.. O bizi özler, biz onu özleriz.. Çocuk sahibi olmaya karar verdiğimizde biliyorduk zorluklarını.. Bilerek ve isteyerek kabullendik, gelişine sevindik, doğumuna sevindik, ilk gülüşüne, ilk adımına sevindik..

Onları bir parçamız kabul ettik taaa en baştan.. Şimdi biz nereye, çocuklarımız oraya... İki çocukla plan yapmak, dışarı çıkmak, uygun mekan bulmak vs.. iki misli zor ama biz bu zorlukların tümüne gönüllüyüz.. Test çubuğundaki ikinci pempe çizgiyi gördüğümüzden beri kalbimiz onlar için çarpıyor..

Evet eşimle eskisi kadar eğlenceli ve kaliteli, romantik zamanlar geçiremiyoruz.. Dışarıda asla elele yürüyemiyoruz ama bu bizim tercihimiz.. Dışarıda elele olamıyoruz çünkü birimizin kucağında bir bebek, diğerinin elinde bir çocuk var..

Anne-baba olmayı seçtiğimizden beri daha kısıtlı zamanlarda daha kısıtlı yaşıyoruz ilişkimizi.. Ama artık biz sadece Filiz ve Hakan çifti değiliz ki.. Biz iki erkek çocuk sahibi Filiz Anne ve Hakan babayız..

Bu lütuf için de hergün şükrediyoruz..