İki yaşta karşılaştıklarımız

23 Temmuz 2010 Cuma

İki yaşta karşılaştıklarımız

*Yavru hayvanları severken elinin ayarının olmaması: Hiç yalnız bırakmadık, doğrusunu gösterip teşvik ettik, anlattık.
*Çığlıklar: Çok uzun sürdü. Canını sıkan her duruma tepki olarak çığlık attı. Kulaklarımız acıyor  dedik. Fısıltıyla konuşarak; 1-2 sn. liğine dikkatini dağıttıktan sonra başka bir şeye yöneltik. 
*Karşı tarafı geri püskürtmek için "hırr"lamalar: Baktım başa çıkamıyorum; daha büyük çocukların tercih ettikleri bir parka götürdüm & sabrı tükenen bir 7 yaş çocuğu, daha baskın çıkıp pıstırdı. Hiç müdahale etmedim, azalarak bitti :) 
*Arkadaş buluşmalarına istekli, yine de bireysel oynamaya devam: Kendi tercihi, tepkisiz kaldık.
*Uzun araba yolculuklarında çok rahat: Bunu sağlamak kolay olmadı. Doğduğundan beri kullandığımız halde, yay gibi gerilerek binmemek için uğraştı, uğraştırdı. Pes etmedik, anlattık, kabul edene kadar hareket etmeyip bekledik. Net  ve kesin bir tavır koyduk, dikkatini dağıtıp kemeri bağlamada usta olduk.

*Oto koltuğuna sorunsuz yerleştirme: 6 ay kadar sonra yaşasın !!
*Yürü yürü, koş koş, atla hopla, yorulmama: Hala aynı. Evde de düzenekler kurup, engelli atlamada ustalaştırdık. Baba & anne isyan etse de eşlik etti. Hala da ediyor!
*Baba bizimle tatilde eşlik edemediğinde karalar bağlama, terk edilme korkusu had safhada: Bunun hakkında araştırma yaptım. Tipik bir 2 yaş dönemi korkusu. Geçici. Tekrar o güveni kazanması için vakit verdik. Her gün aynı telkinlerde bulunduk. Hiç yalan söylemedik.
*Her sabah babasi işe giderken "Ba baaa gitmeee!" eşlikleri: Aynı taktikleri kullandık.
*Arabalar merakı oldukça arttı. Oyuncak arabalar yetmiyor, direksiyon başına geçmeye kalkıyor: Beraber arabalarla oynadık. Geometrik şekilleri öğrenmesi için durumu kullandım, pişman değilim! Sadece park halindeki arabanın direksiyonunu kullandı & "Arka koltuk bizim!" tekerlemeleri eşliğinde yerimize geçtik.
* Giysilerimizi giymeye bayiliyor: Giydi, çıkarttı. Eğlendi. Zamanla elbise, etek ve iç çamaşırlarıın hangisinin hangi cinse ait olduğunu öğrendi.
*İlk iki azı dişi aynı anda 3 ayda, son ikisi de her biri 3 ayda çıktı: Bir çok konuda sil baştan yaptık gibi gelse de; o döneme has bir durum. Tavrımızı koruduk. Zaman zaman ana kuralları bozmadan yumuşattık.
*Tuvalet eğitimi: Bir daha çocuğum olsa, 2 yaş dönemini beklemem diyeceğim bir dönem. Kesinlikle ilk ışıkları çaktığında harekete geçmeliydik. Çoktan tam anlamıyla konuşmaya başlamıştı ve gözümün içine baka baka: "Boşuma uğraşma! Tuvalete yapmayacağımm!!!" dedikten sonra üzerine gitmedik ve kendiliğinden yöneldi. Yaptığım en büyük hatalardan biriydi diyebileceğim bir dönem. 

*"Vurma" eylemleri ve akabinde"vurulan olma" devam etti: Alpi atağa geçtiğinde çok anneyle sorun yaşadım. Kendi çocuklarında yaşandıktan sonra anlaşıldım. Devamlı kuklalarla anlatmaya çalıştım, kitaplar okudum, hikayeler anlattım. "Empati" kurmasına çalıştık. Bir gün farkettik ki aylardır bu hareket görülmüyor. Ohh! 
*Sabahları 04:00 yerine 03:00' te uyuyor: Biz de dönemle alakalı olmayan bir durumdu. Doğduğundan beri uyumayı sevmeyen bir çocuktu, yeni yeni 10:30 civarı uyuyor desem! 
*İlk kez bir arkadaşının saçlarını çekip kendisi özür diledi: Yine kuklalara sarılıp, kendisini daha iyi hissetmesini sağlayıp, olumlu hareket için teşvik ettik.
*Resim yapmaya düşkünlük, sınırlı boyamaya başladı: Beraber kırtasiyeden resim malzemeleri seçtik. 2-3 kez duvar boyadı, 1 tanesi yakın bir zamanda oldu, anlam veremedim.Mutlaka birşeylere tepkiydi ve kaçırdım.
*Oyun grubuna başladık: Sancılı başladı, çok kazanımı oldu & taşındığımız için kopmak çok zor geldi.
*İş makinaları merakı: Yoldan iş makinası çevirip bindirdiğimiz oldu, o derece! Erkek çocuklarında yaşanmadan geçilmeyen bir dönem gibi sanki!
*İlk kez bir oyuncak için haftalarca(!) yalvardı ve aldık: Bay Patates Kafa. Hiçbir zaman birşeyler için tutturma huyu olmadığı halde, iyice emin olduktan sonra almayı uygun gördük.
*Rutin doktor kontrolleri ve aşılar bitti: 7. aydan sonra ilk kez doktoruna bakıp dudağını büzerek ağladı ve rutin takibi bitene kadar aşı olmak kabusu oldu. Aşıdan sonra ise doktor amcasını özlediğini dile getiriyordu. Yine anlattık, anlattık ama ağlayarak geçirdiği bir dönem oldu.
*Butun giysilerini kendisi giyip, çıkartabiliyor: Bebeklerinin üzerinde-evet, erkek çocuklarının da kız çocuklarına mal edilen bebeklere sahip olmasından yanayım-yaptığımız giydir/soy denemeleri çok işimize yaradı.
* Hiçbir şey giymek istemiyor: Serbest bıraktık. Bunu dışarıda yapmak istediğinde, insanların bakışlarından rahatsız olmayacaksa soyunabileceğini söyledik ve ilgilenmedik. Bilin bakalım ne oldu? Soyunmadı :)
*"Ben yapıcam! Ben de deneyeceğim! Kendim kendime istiyolum!": dediği her konuda teşvik ettik. Bu dönemde cam bardak kullandı, üzerinde 2 su dolu cam bardağı tepsi ile taşıdı, ikram etti, gerçek bıçak kullandı, temizlik yaptı, ayakkabı fırçaladı, yumurta kırmayı, makarna, salata  ve pilav yapmayı öğrendi, canı istemediğinde kendi kendine banyo yaptı, sebze ve meyve ayıkladı, temizledi, cam sildi, butun evi gün geldi kendince(!) düzenledi ve eve çok az sabitlendi. Yağmur, çamur, kar demeden hep parka olmadı yürüyüşe çıktık. 

 Dönem özelliği olan hiçbir şeye takılmadan devam etmek çok önemli. Minik bir erkek çocuğu yetişiyor bizim evimizde. "Berbat 2" yi gülümseyerek anımsarken "4 yaşı" tecrübe ediyoruz. Bakalım aylar sonra bu günleri nasıl anımsayacağım?