Yine, yeniden

4 Mart 2010 Perşembe

Yine, yeniden

İkinci kez anne olduğumda her şeyi daha iyi yapacaktım ya?

Hani?

İkinci hamileliğimde en fazla 12 kilo alacaktım mesela.

Daha iyi beslenecek, daha az çikolata yiyecektim.

Sonra bebeğimi yatağından almayacaktım çok, kendi kendine uyumayı öğretecektim ona.

Her ağladığında öpücüklere boğmayacaktım onu. Biraz vurdumduymaz olacaktım.

Şımartmayacaktım yani. İlgiyle ama ölçülü büyütecektim.

Her istediğinde meme vermeyecek ve Tracy'ye sadık kalacaktım.

Daha çok oyun oynayacaktım onunla ve buna rağmen kendime daha fazla zaman ayıracaktım....

...........

'Yeniden anne olmak,daha önce gittiğiniz yabancı bir ülkeye yine seyahat ediyor olmak gibidir' diye okumuştum bir yerlerde.

El yordamıyla bulduklarınız kadar tanıdık taraflarına sevindiğiniz bir seyahat bu.
Daha rahat bir anne oldum ben. Daha sabırlı, daha 'normalci', belki biraz daha kaderci ve esnek.
Daha iyi yapacağım dediğim pek çok şeyi es geçtim ama bazı şeyleri gerçekten 'daha iyi' yaptım ve gurur duydum kendimle:

Kimseye 'aç bu çocuk!' dedirtmeden altı ay yalnızca anne sütüyle besledim oğlumu.
Yemek yemediğinde zorlamadım, nasılsa bir sonraki öğünde telafi eder dedim.
Hasta olmasın diye köşe bucak korumadım, hiç de önemli bir hastalık geçirmedi.
Bol bol açık havaya çıkardım, doğayı elleriyle keşfine izin verdim. Yalınayak bazen. Kum yediğinde, kar yediğinde, taşları ağzına götürdüğünde sesimi çıkartmadım. Hatta memnun oldum.
Kendini savunmasına izin verdim, sağlam ve mücadeleci olmasını destekledim, sınır koydum ama daha az korkuttum.
......
Bu seyahatte yine ve yeniden öğreniyorum, pişmanlıklar yaşıyorum ve değişiyorum.
Yine yeniden anne oluyorum.