5 Mart 2010 Cuma
"İyi ki"ler "keşke"leri döver mi?
Tuna'nın pek iyi uyuduğu ve evde varlığıyla yokluğunun anlaşılmadığı günler dışında 2.çocuk hayali pek kurmuyorum diyebilirim.
Ama "velev ki yeniden hamile kalsam..." dediğim zaman "iyi ki yapmışım" ve "keşke yapmasaydım"larla dolu iki liste ortaya çıkıyor.
Keşke yapmasaydım
- Keşke kendime daha az güvenseydim. Hamileyken çok okudum, araştırdım. İnternet denizinin dibini gördüm. Hiçbir sorunla karşılaşmayacağımdan emindim. Ama sorular hiç çalışmadığım yerlerden geldi.
- Meme ucumun bebeğin almayacağını hele hiç düşünmemiştim. Keşke son haftalarda pompayla biraz uyarıp çıkarmaya çalışsaymışım.
- Sütüm çokken bile panikle -eser miktarda da olsa- mama verdiğimde vicdan azabı duymasaydım keşke. %99 anne sütüyle beslenirken bile o %1 için üzülmeseymişim. Bir daha doğursam çocuğumun aç olup olmadığını 100 metreden anlarım ama :)
- Kendi yatağında sakin sakin mıkırdanırken bile panikle kucaklayıp, kucakta uyutmaya çalışmasaymışım keşke. Yatakta pışpışa alıştırsaymışım -ki kendiğinden uykuya daldığı zamanlar da çok olurdu. Kendi ellerimle uyku sorunu yaratmasaydım keşke.
- Hormonların oyununa daha az gelseydim keşke. "Çocuk kendi içinden bile çıksa bir yabancı ve onu hemen kabul edememek çok normal. Birbirimizi tanımak için zaman gerek" diyen olsaydı keşke.
- 11. ve 12. aylardaki art arda hastalık dönemlerinde oyuncakla, meşgaleyle yemek yemeye alıştırdım maalesef. Keşke daha az oyalasaydım, yemeği reddedip süt içince taviz vermiş olmuyorsun, korkma buna alışmaz diyebilseydim kendime.
Her şeyi yanlış mı yaptık canım? Bunları da iyi ki yapmışım....
- Ne iyi etmişim de doğar doğmaz biberona alıştırmışım. Anne sütü -tamam- süper besin ama sütle işi bitince de meyve suyuydu ayrandı derken sıvılar hayatında önemli bir yer tutacak bebelerin. Biberonla içmeyi seven çocuk daha kolay besleniyor bu bir gerçek. Bir de ilaç içirme derdi var ki uykuda biberonla veremesem nasıl içirirdim hiçbir fikrim yok.
- Bir "iyi ki" de doğduğundan beri hiç terlemeyecek şekilde giydirmeme. Şimdi "ayy çocuk üşüdü hastalanacak" korkum olmuyor pek. Bu aralar sıklıkla kollar bacaklar su içinde kalıyor ve üstünü değiştirtmemek için kaçtıkça hayli ıslak kalıyor.
- Emzik meselesi de bazen keşkelere girse de genelde bu kategoride değerlendiriyorum. Hiç sevmem ağzında şişe mantarı gibi emzikle gezdirilen çocukları. Doğduğundan beri değilse de 4., 5. aylardan sonra sadece uykuya dalarken verdiğim için bir aferin yine kendime.
- İyi ki mama sandalyesini almak için ek gıdalara geçmeyi beklememişiz. Erkenden sofradaki yerini aldı ve 1 yaşına dek yemek konusunda hiç üzmedi beni.
- İlk zamanlar çok üzülmüştüm ama iyi ki 9,5 ay emdikten sonra Tuna kendiliğinden bırakmış anne sütünü. Sonradan çok üzücü bir ayrılık öyküsü yaşamaktansa kendi istediği zaman bırakması isabetli olmuş.
Bu iki liste de ilk 20 aya ait. Tuna büyümeye devam ediyor; ben de bazen doğrular bazen de yanlışlarımla anneliğe devam ediyorum. Önümüzdeki yıl bugünlere ait keşkeler olacaktır; 18 aylıkken ben ..... yaptım siz yapmayın diyebilirim ya da aman ihmal etmeyin diye akıl veririm. Kimbilir?
14 yorum:
Bu blog alemi çok eğlenceli yaa..Bak şimdi bu yazıyı okurken, "bu madeyi biliyorum", "aaa bunu da biliyorum", "evet Tuna uyumazdı", "sütü kendi bıraktı" vs. çocuğunun çeteresi ezberimde:)))Bir hafta baksam yabancılık çekmem kendi oğlumdan ayırmam o kadar yani:))
5 Mart 2010 10:39O son fotoğrafa bayılıyorum çok güzelsiniz.
sevhili Hülya, blpoğunu da takip ediyorum. Bu yazına da bayıldım. O son foto da ne kadar güzelsiniz ikiniz de. çok güzel bir poz yakalanmış. sevgiler
5 Mart 2010 10:44Hülya,son fotografınıza bayıldım... harika bir anne-oğul resmi
5 Mart 2010 11:05son foto harika çıkmış bayıldım
5 Mart 2010 15:25teşekkürler arkadaşlar.
5 Mart 2010 15:34birben
az buz zaman değil ya,neredeyse doğduklarından beri birbirimizi takipteyiz
iğnesiz şırıngaya koyuyorsun ilacı, yan damağına doğru fışkırtıveriyorsun oluyor bitiyor...bak şimdi bir fikrin oldu, güle güle büyüt.
5 Mart 2010 19:17Hülya, uyku konusunda yepisyeni bir post yazsana gene..?
5 Mart 2010 20:54açalya
5 Mart 2010 22:46denedik canım benim. hastaneye gittiydik ateş mateş vardı. o ara ateşi yükseldi, ibubrofeni şırıngayla verdik. azıcık içti, kimini çıkardı. tam olarak ne kadar içtiğini bilemeden gene verdik. kötü bir deneyimdi
sadece anne
diş dönemi dışında 7-8 saat deliksiz uyuyor, kalkış saati de 18 aydan sonra 7,30-8,00'e uzadı. kendi yatağında, tavşanına sarılarak uyuyor. uyku postu yazan yerlerim ağrıyor :)
bazen arca tunaya ne kadar benziyor diyorum:) 7 ay sonramız karşımızda:) keşke ve iyi ki ler de hep aynı tebi ki
5 Mart 2010 22:47bilemedik pardon...bi de benim oglan ilac dedin mi hazirolda bekledigi icin yasamadik boyle sikintilar
5 Mart 2010 23:00Bende ilk zamanlar meme-emme-mama olayını fena dert etmiştim, şimdi diyorum herhalde cok daha kolay atlatırım, en azından kendimi perişan etmem düşüne ağlaya :)
5 Mart 2010 23:44Hep diyorlar 2. ler daha rahat büyüyor diye ama işte cesaret meselesi, henüz o taraklarda bezimiz yok!
resim süper ;)
Bende resminizi çok beğeniyorum.
6 Mart 2010 01:35Son fotografiniz coook tatli!
6 Mart 2010 14:17teşekkürler dostlar
8 Mart 2010 12:37Yorum Gönder