19 Mart 2010 Cuma
Hızlandırılmış Hayatlar
Çalışan bir anne iseniz ve kurulmuş saat gibi her sabah 6'da uyanan bir evladınız varsa, gün sizin için çok erken başlıyor demektir. Hem erken kalkınca işe gitmek için de rahat rahat hazırlanabilirsiniz ( işin iyi tarafı-1), ayrıca çocuğunuzla da vakit geçirme imkanınız olur ( işin iyi tarafı-2 ).
Saat 7 olunca evden çıkarsınız. Çocuğa işe gitmek ne kadar anlatılır, daha doğrusu o bunu ne kadar anlar bilemem ama asansöre bindiğinizde hala mızıklama veya ağlama sesi geliyordur kulağınıza. Asansör kabini sizi boğar sanki, ses kulaklarınızda yankılanır..
Servise binersiniz, en iyi yanı gidene kadar kitap okumaktır. İşe 8'de başlar 18'de bitirirsiniz mesaiyi. Eve gittiğinizde saat 19 olmuştur ve hava kararınca sizin geleceğinize programlanmış sevimli yavru sizi gözlüyor olacaktır. O yavru tüm gün sizin burnunuzda tüter, kalite kontrol departmanındasınızdır ve kendi anneliğinizin kalitesini her gün ama her gün sorgular durursunuz. Üstelik bunun bir ölçü aleti de yoktur; kumpasla, metreyle ölçemezsiniz.. Elinizde sadece "kalp" vardır ki onun ibresi de "annelik"ten yana ağır basar sürekli..
Eve gidince sarılmalar, koklaşmalar, ayrı kalınan 10 saatin acısını 10 dakikada çıkarmak istemeler... Yemek yeme faslı, biraz hasbihal, az zamana çok şey sığdırma çabaları.. Ama yatma vakti geldi bile.. Minik uyuduktan sonra da size kalan biraz zaman.. Artık o kalan vakte ne sığdırabilirseniz buyrun sığdırın :)
İşte bu noktada akıl ve kalp karşılıklı oturur ve çıkmaz yollara girerler. Onunla biraz daha fazla vakit geçirebilmek için neler yapılabilir diye koyu bir tartışmaya dalarlar. 8 yıllık emeğinizi, sadece o mini mini eller için terkedebileceğinizi düşünürsünüz. Onun için yapmaya değer dersiniz. Biraz daha fazla paylaşım için, doyamadığınız sevgilinizle biraz daha fazla vakit için...
6 yorum:
Nede güzel anlatmışsın...Seninle aynı şeyleri yaşıyorken...okurkende bu sabah gibi,dün akşam gibi yaşadım anı...sevgiler
19 Mart 2010 10:06İşyerinde okuyorum bu yazıyı ve şimdi bırakıp gidiveresim geliyor evde beni bekleyen yavruya...
19 Mart 2010 12:23Hayatın merkezi oluyor bu küçük misafirler. Allah kimseyi darda koymasın.
19 Mart 2010 14:02çalışsan bir dert çalışmasan ayrı dert:) ikiside kendine göre atı ve eksiler barındırıyor içinde :)sevgiler...
19 Mart 2010 14:30Ah hilal sen bu konuyu çok güzel anlatıyorsun, yanında master yapasım var:))
20 Mart 2010 00:15*Eslemce
22 Mart 2010 08:39aynı şeyleri paylaşmak ne güzel.. birlikte fikir alışverişi yapabilmek
* Tiryaki
bu durum için "feci " denmemeli:) Herşeye rağmen hayat güzel, annelik çok özel.. Halimize binlerce şükür
*Dağlar kızı
işte bir anne yüreği daha.. sevgiler
*Urfa Tutkunu
Amin.. hayatımızın merkezlerine selam olsun...
*Ege'nin Annesi
kesinlikle.. ikisinin de artı ve eksileri varken, risk ve değerlendirme analizini çok doğru yapmak gerekiyor
*Anne Cafe
Aynı durumun yolcularıyız Hilal... Benzer durumları paylaşıyoruz.. Sevgiler
Yorum Gönder