Üç kuşak bir arada

18 Şubat 2010 Perşembe

Üç kuşak bir arada

Uzakta olduğunuzda seçme şansınız da olmuyor. Seçimi uzaktan yana kullandık ya bir kere.

Selin’i anaokulundan almaya gittiğimde bazen torunlarını almaya gelen anneanneleri, Oma’ları, Opa’ları, dedeleri görüyorum. Kızımın ve oğlumun içine doğduğu, kabullendiği ‘uzaklık’gerçeğini kendime bazen yediremediğimi farkediyorum. Onlara büyük haksızlık yaptığımız düşüncesi geçiyor aklımdan. Ve kendimi üç kuşağın bir arada yaşadığı kocaman bir evin hayalini kurarken yakalıyorum. Bu hayal bir de evde iki çocukla uğraşırken pilimin bitişini hissettiğim anlarda yakalıyor beni. Ne güzel olurdu diyorum, şimdi çocukları annemlere bırakıp bir sinemaya gidivermek.
Anneannem büyüttü kardeşimle beni. Üçüncü kuşağın yanıbaşımızda olmasının nimetlerini biliyor ve takdir ediyorum. Kimi zaman şımartan, kimi zaman olgunlaştıran koşulsuz bir sevgidir anneanne-babanne-dede sevgisi. Anne ve babanızdan öğrenemeyeceğiniz çok farklı kapılar açar onların deneyimleri. Yaşamadığınız bir zamanın kapısı, büyük bir zenginliğin ortaklığı gibidir üçüncü kuşağın aktardıkları. Bazen hep aynı şekilde tekrarlayan bir masalın yankısı, bazen eski bir dikiş makinesinin tıkırtısı, bazen tertemiz sabun kokusu, bazen kocaman yumuşak kurabiyelerin tadı...
Ne yazık bu eşsiz detaylardan mahrum kalan çocukluk anılarına.
Elimde olsaydı çocuklarımın çekirdek aile içinde değil, anneanne, babanne ve dedelerle bolca zaman geçirdikleri kocaman bir ailede büyümelerini isterdim. Modern global hayatın getirdiği zorunlulukların olmadığı, mesafesiz bir dünyada nefes almalarını...