İki artı iki dört mü eder?

25 Şubat 2010 Perşembe

İki artı iki dört mü eder?

Değiştim dedim ve kabul ettim ya. Bir yusufçuk gibi kabuğumu geride bırakarak...Çok anne oldum dedim ya, eski beni unutarak.

Peki sen eski beni unuttun mu aşkım?

Beni olduğum gibi kabul etme. Sakın. Değişme potansiyelimi kucakla benim.

Bir yemin ettik birlikte. Sekizbuçuk yıl önce üçyüz konuğumuzun önünde birbirimizi değişebilirliğimizle sevdiğimizi, seveceğimizi ilan ederken. Ne olduğumuzu, ne olabileceğimizi hayal ederken sevgimizi büyütmeye, korumaya, arttırmaya yemin ettik.

Sen beni olduğum gibi, olabileceğim gibi, geçmiş ve geleceğimle, şimdimle seviyorsun değil mi aşkım? Aynen benim seni sevdiğim gibi.
İkiydik dört olduk biz.

Anne baba olduk. Şaşırdık, bocaladık, büyüdük ve kocaman olduk. Büyülendik.

Daha çok çalışıyorsun artık, ama her gece kızını sen yatırıyorsun yatağına. O saatte eve gelebilmek için ne kadar çabaladığını biliyorum.
Hormonlarımın dalgalanmalarına gösterdiğin sabır sana sufilik mertebesi kazandıracak mı diye soruyorum kendime.
İki çocuğunun doğumunda da benimle birlikte çektin sancıları, her saniyesini yaşadın, bebeklerimizin ilk nefes alışlarını benimle birlikte hissettin, göbek bağlarını kendi ellerinle kestin.
Beni sevgili olarak özledin, ama herşey eskisi gibi olsun istemedin. Çünkü farklı zamanlardı onlar. Ve biz iki artı iki idik artık.
Değişimi benimle birlikte kucakladın.

Korkmadın şimdiden. Korkmadın gelecekten. Umutla ve eylemle bekledin. Umudu hakederek bekledin.

İki artı iki olduk biz.

Sonsuzluğu gördük.