5 Kareyle Ben

9 Şubat 2010 Salı

5 Kareyle Ben

Kendimi anlatmaya çalıştığım bir kolaj. Ortadaki hariç tüm fotoğraflar eşime ait. Her şeyi özetleyen tek bir fotoğraf bulmayı çok istedim ama bulamadım. Aslında şimdi bile tam olmuş sayılmaz ama... Şimdi kısa kısa her kare için bir şeyler yazmak istiyorum:
1. Saat ve yanındaki motosiklet tekeri: Zaman yavaşça akıyor gibi yaparken nedense ben hep hızlıca ona yetişmek zorunda hissediyorum. Şu anda neye ihtiyacım olduğunu anlatıyor bu kare. Hayatımın bu döneminde daha fazla ve çok çok fazla zamana ihtiyacım var. Kendim için, eşim için, kızım, ailem, zevklerim, kitaplar, düşüncelere dalmak, durmak, işe yarar şeyler yapmak, işe yaramayan şeyler de yapabilmek için... Sonra ölümü çok düşünürüm ben. Öleceğiz. Zaman akıyor akıyor... Bir anı bir daha yaşayamıyoruz. Hüzünlü ama güzel de...
2. Ayna: Gerçek manada aynaya fazla bakmam ama her gün içime ayna tutarım. Ne yapıyorsun? Nasılsın? Neden? diye çok sorarım kendime. Kendinin fazla farkında olmanın bir tür tutukluk yarattığını ve kendiliğindenliği engellediğini iyi bilmeme rağmen kendimi bildim bileli böyleyim. Çözemedim bunu.
3. Hayatımdaki iki güzellik: Eşimle kızımın elleri. Sanki el ele vermiş bana bir mutluluk şarkısı bestelemişler. 
4. Tarlalar, yeşiller: Böyle yemyeşil dümdüz bir yerde koşma isteğim. Hani kimi insanlar bir kıyı kasabasına gitmeyi hayal eder, denize açılmayı. Ben de ne zaman sıkılsam böyle bir yerde koşmayı hayal ederim. Belki koşarken koşarken uçmaya bile başlarım:) Hayal ya işte...
5. Yine kızımın eli: Elinden tutacak birini bekler gibi yana düşmüş. Elinden tutacak bir kimsem olduğunu, o hayata karışırken elinden tutacağımı, bazen elimi bırakıp koşacağını, bazen yine dönüp tutacağını ama beni her geri dönüşte mutlaka orada bulmak isteyeceğini hatırlatıyor.