Nasıl Bir Dünya?

Yazarlarımız

Hangi Konularda Yazdık?

Kim Ne Yazdı?

Sayfalar

15 Ocak 2010 Cuma

Babalara Sertifika

Benim hayatimdaki en büyük sansim ; muhtesem bir babayla büyümüs olmam ve yine ayni sekilde bir ese sahip olmamdir...

Benim Babam

Kücükken babasina asik kizlardandim ben, anneme bile babami savunur, aklimca annemden! korur kollardim.. Kendimi bildigimden beri hiper tansiyonu vardir babamin ve ben kalbi agzinda bir cocuk olarak, babama birsey olmasin diye dua ederek büyüdüm.. Genckizliga gecis dönemimle beraber babamin farkli bir tarafiyla tanistim, daha otoriter, seven ama sevgisini göstermeyen, benimle gurur duyan ama bunu hic dillendirmeyen bir baba..

Üniversite yillarinda kazandigim üniversitenin gelecegime cokta faydali olmayacagini düsünüp beni yurtdisina okumaya gönderen baba.. Kurallari olan ama bana ve yaptiklarima saygisi ve güveni olan bir baba.. Zamani oldugunda hep bizimle ilgilenen, kahvelere gitmeyen eve gec gelmeyen bir baba...

Aklimda kurdugum ilerde kendi cocuguma baba profilide böyle gelisti hep bilincaltimda sanirim..

Koca ve gelecekteki cocuklarima baba adayi, müstakbel es...

Evlenmeyi düsünmeyen ben, sevgilime hic potansiyel koca gözüyle bakmamama ragmen yinede icimde onu yakistirdigim role göre kesip biciyormusumda kendime söylemezmisim meger...

Hamile oldugumu ilk ögrendigimdeki panigim, kararsizligim, dogru zaman mi gibi sorularima en iyi cevabi veren ve beni yüreklendiren, bu bebegi beraber büyütecegiz diyen kisi sevgililikten kocaliga terfi eden yine ayni zat-i muhteremdir...

Tüm hamileligim boyunca yasadigim duygu patlamalarima yine büyük bir olgunlukla karsilik veren ve sik sik bana " hormonlarin yüzünden böylesin canim, bu kadar sinirli ve unutkan olusun normal" demesiyle beni dahada cileden cikartip ama sonralari düsündükce vayyy bee adam psikolog gibiymis aslinda dedirtende yine ayni sahistir...

Kizimla ic ice gecirdigim o dokuz ay aslinda hic kizimla bas basa gecmedi, ilk tekmesinde, ilk hickiriginda (tesadüf oldugunu düsünüyorum) hep babasiyla yasadik bunlari... Karnimda kizim ben cikolata yedigim icin degil babasinin eli karnimda oldugu icin taklalar atarken aslinda bilmeliydim ben, o baba-kiz arasindaki hassas bagin dogumdan sonrada devam edecegini...
Cogu arkadasim,es-dost, ahbabin, yakindiklari ve de birlestikleri tek konu, simdi böyledir bu ama bak gör bebek bir dogsun gece bebegin aglamasini bile duymayacak, senin ne kadar yoruldugunu görmeyecek demeleriydi.

Tam tersi oldu.. Imrenilecek bir es, süper bir baba olarak görülüyor artik..

Benim babam böylemiydi diyorum, cevabimin hayir oldugunu bildigim halde gecistiriyorum soruyu.. Babamdan daha iyi bir babami yani benim esim diyorum.. Annemin zaman zaman cok yiprandigi dönemlerini hatirliyorum..

Kizimi dokuz ay karninda tasiyan bendim belki ama dogumdan sonra en az benim kadar, zaman zaman benden daha cok yoruldu.

Sertifikalik Baba
Ben esimin bir anne gibi olmasini beklemedim, ama bir anne olarak cekilen sikintilari beraber gögüsleyelim istedim..Kücükken teyzemden duyugum "Hayat müsterektir" sözü o an anlam kazandi..

Eger en basindan beri gecen yirmi üc aylik dönem icin bir sertifika verecek olsaydim ben kocama;
Tüm hamilelik süresince tek bir doktor randevusunu bile kacirmadan benim yanimda oldugu, dogum sirasinda elimi tuttugu olmuyor diye aglarken, ben gördüm ha gayret geliyor deyip benim tek itimlik kalan canima can kattigi icin ve kizimin göbek bagini kesmek istedigi icin,

Lohusaligi abartip alti ay gibi bir süreye yaydigim halde benim sinir krizlerimin, aglamalarimin sabirla bitmesini bekledigi icin,

En kriz dönemlerimde "disari cik hava al, bak hersey nasilda normale dönecek" tesellileriyle soguk kanliligini hic kaybetmedigi icin,

Kizimin uyku sorununda bir anne olarak beceremedigim halde kontrolü eline alip bu sorunu ortadan kadirdigi icin,

Ek gidalara gecisteki sabirsizligimda minicik kizimdan bir kase havuc püresini yemesini bekledigimde bana " sen bile bu kadarini yemezken kizimin yemesini nasil beklersin" diyerek beni kendime getirdigi icin,

Emzirme sürecinde, " gögüsler bende olsa seni uyandirmam ben emzirirdim" diyerek gecenin bir yarisi beni kahkahalara bogdugu icin,

Is zamanlarini kizimin oyun grubunun saatine uydurarak onunla oyun grubuna gittigi icin,

"Üfff ne cok kokutmussun kuzum" deyip alt degistirme isini kocama yüklerken dirdir etmedigi icin,

Her aksam kizimi yatagina yatirmak görevini "görev " olarak görmeyip isteyerek elimden aldigi, her sabah benim bir saat daha fazla uyumama izin verdigi ve kizim ne kadar erken kalkarsa kalksin kahvaltisini yaptirmadan evden cikmadigi icin,

Aksam eve dönünce bile " ama cok yoruldum ben" demeden televizyon karsisinda zaman öldürecegine kizimla binbir cesit oyunlar oynadigi icin,

Ama en önemlisi yaptigim herseye destek verip, kizimin babasi oldugu icin verirdim ben Babalik sertifikasini..
Sanslisin kizim ve bunu zamanla sende görüp anlayacaksin, bu kadar panik ve evhamli bir annenin yaninda rabbim sana onun tam ziddi olan sakin , akilci ve her durumda sogukkanliligini koruyabilen bir baba verdigi icin...

Erkeklerin cocuk yetistirmesinde ne kadar payi olabilir ya da hadi canim sende annenin yerini tutar mi hic baba diyenlerle cok karsilastim. Evet belki dokuz ay karninda tasimiyor bir baba cocugunu ya da emzirme gibi bir özellikle donatilmamis vücutlari ama artik biliyorum ki eger bir erkek isterse gercekten hayatini fedakarliklarla donatabiliyor.. Eskiden hobbyleri vardi esimin, hala var ama eski siklikta ilgilenmiyor, " Kizim sadece bir kere bebek olacak, belki babasiyla gecirdigi her ani hatirlamayacak ama beyninin bir yerinde mutlaka o sevgi ve sicakligi kayitli kalacak" demesi bile bir es, bir anne icin inanilmaz büyük mutluluk..

--Esin--

4 yorum:

SERRA dedi ki...

valla bekar olsam eşinizden kopyalayabilir miyim diyecektim:))

15 Ocak 2010 23:18
Deniz dedi ki...

Bravo ona :)

15 Ocak 2010 23:32
MELEK KOKUSU dedi ki...

Serra, bence her babanin yapabilecegi seyler bunlar, sanirim biz kadinlarda herseyi kendiliginden üzerine alma-sahiplenme duygusu var, eslerimizi öyle alistiriyoruz ki yardimsiz evi organize etmeyi bir süre sonra onlarda unutuveriyorlar aslinda islerin nasil yapildigini..Her es-baba yardim istenince annenin yanindadir, sadece ona seslenmemizi bekler..

16 Ocak 2010 20:08
MELEK KOKUSU dedi ki...

Denizcim esime ileteyim ben bu pekiyi durumunu :D

16 Ocak 2010 20:09