7 Aralık 2010 Salı
Uçan Kaz
Her Pazar sabırsızlıkla beklerdik abimle işitme engelliler haber bülteninin bitmesini. Hemen arkasından Uçan Kaz ve Nils (sanırım tam adı buydu) başlardı çünkü. Küçük bir oğlan çocuğunun dev bir kazın boynuna oturup uçması bizi nasıl heyecanlandırırdı anlatamam. Ne kadar değerliydi, ne kadar özeldi bizim için. Tam 7 gün, koskoca bir haftanın sabrı vardı o dakikalarda. Şimdiki gibi televizyonu açtığımızda çeşit çeşit çizgi film kanalları bulamazdık, bilgisayardan video izlemek gibi bir kavram zaten yoktu. Televizyonda özenle seçilmiş, çocuklar için uygun zaman dilimlerine yerleştirilmiş birkaç tane ama yeterli sayıda çizgi filme idare deredik. Çok da mutluyduk bana göre.
İçinde yaşadığımız zamanda çocuk yetiştirmek de çocuk olmak da çok zor. Herşey gibi çizgi filmelrin de ucu bucağı yok ve işin kötüsü bizim zamanımızdaki gibi çizgi filmler gibileri yok. Ya şiddet ya büyü ya uzun bacaklı kızlar. Gece yarılarına kadar açık çizgi film kanalları, onların önünde hipnotize olmuş gibi oturan çocuklar.
Oysa Heidi ne kadar sevimliydi ve ne kadar gerçek...
Kızım 2,5 yaşında ve çizgi film izlemişliği henüz yok. Evimizde çizgi film kanalı da yok, hepsini sildik. Bu kaçış ne kadar sürer bilemiyorum tabi ama en azından kreşe başyana kadar ki 3,5 yaşını geçmiş olacak televizyon seyrettirmediğimi bileceğim.
2 yorum:
Pazar günleri sabahın köründe kalkardık ablamla, ne delilik :))
7 Aralık 2010 13:08Nils Holgersson - pinokyo ve heidi. Ne tatlı çizgi filmlerdi.Şimdi bir pinokyo yapmışlar ki içinde bir ben yokum :S İĞRENÇ içinde robot mu ararsın kılıçmı ışın mı ne ararsan var ve benim pinokyoma asla benzemiyor.Aynı şekilde tom ve jeryide değiştirdiler.Her ç.izgi filmde şiddet var.İlerde çocugum olursa bir şekilde arşivden bulup bunları izletmeyi çoook isterim.
7 Aralık 2010 13:42Yorum Gönder