25 Kasım 2010 Perşembe
Kime göre?
Kızımı sevdiğinde kıskanan oğluna, " amaaan ben oğlumu severim, pis o kız " diyen anneye hayretle bakarken aklımdan şunlar geçti; iyi ki okuyorum, iyi ki araştırıyorum, iyi ki bir bloga sahibim...
Çok süper anne miyim? değilim elbet, yanlış olduğunu bildiğim şeyleri de yapıyorum zaman zaman evet ama en azından tekrarlamamaya ve telafi etmeye gayret ediyorum...
Yanımda yapılan bir yanlışı gördüğümde, o anneye inanılmaz bir şekilde doğrusunu anlatma ihtiyacı hissediyorum, ama "çok bilmiş" damgası yememek için sınırlı olduğum çok oluyor...
-Kafasını çarptığı dolaba, ah dolap, pis dolap, sen nasıl acıtırsın benim kızımın kafasını? diyen babaannelere "bak bu dolabın suçu değil, eğer böyle yaparsan suçu hep başkalarında arayacak bu çocuk" diyemem ki...
-4 yaşındaki oğluna şimdiye kadar hiç kitap almamış veya bultak almamış bir anneye şaşkın gözlerle bakamam ki ayıp olmasın diye....
-3 aylık bebeğini televizyonun dibine koyup izlettiren anneye, sadece sakıncalı bu yaptığın demekten ileri gidemem ki...
-Ağlarsan seni bırakıp gidicem diyen anneye, "onu hiçbir zaman terketmeyeceğini bilmeli bu çocuk" diyemiyorum ki...
-Her istediğini ağlayarak yapmaya alıştırmış bir çocuğa kızan anneye de müdahale edemiyorum, alıştırmışsın be anne, onun suçu ne?
O kadar çok eksiğim var ki anneliğe dair eminim..Mükemmel olmak imkansız ama biraz okumak ve araştırmak imkanlı bence....
Bir de diğer taraftan bakmak lazım belki de; "hıh çocuğu kural içinde boğacak" dediklerine eminim...
Salmayalım çayıra çocuklarımızı n'olur?
Çocukluğunu anneyle daha bir güzel yaşasın bu pırlantalar...
Dün aldığım puzzle ile resimleri oluşturamasa da henüz,oluşturana dek oynayacağım onunla..Çünkü o bundan çok zevk alıyor...
Okula başladığında, her müsamere ve faaliyetine koşan anne olmak dileğimdir!!! Sizin de olsun...
10 yorum:
Aynen bende katılıyorum dileğine Elifcim. Bende çok hata buluyorum zaman zaman kendimde ama tekrarlamamaya ve öğrenmeye daima çalışıyorum..
25 Kasım 2010 13:07Sevgiler, Hülya
hulyanindunyasi.blogspot.com
Anneliğinden öpüyorum, yüreği cevher arkadaşım... :)
25 Kasım 2010 13:09ilk annelik çok zor be elif,deneme tahtasıydı ister istemez.biz anneliği annelerimizden devralıyoruz .bir de şu vicdan dedikleri rahat bırakmıyor insanın yakasını.aman ağlamasın,aman üzülmesin,aman şu aman bu derken mızmız ,tembel teneke evlatlar yetiştiriverdik.bak ama suçsuz olunan yanlar da var.misal hastalıklar.eğer evladı ciddi bir hastalıkla boğuşuyorsa satmışım kuralları anasını satayım dediği çok oluyor insanın.umudum oğlumda yapamadıklarımı kızımda hayata geçirivermek.sevgilerimle...
25 Kasım 2010 13:43yanlış olduğunun farkında olsak da sonrasında telafi etmeye çalışarak bazen hatalı davranıyoruz. ama bunları doğru zannerek uygulayan anneler de var malesef... "öyle yapma, yoksa annen olmam" bir eğitim şekli değildir...
25 Kasım 2010 13:50tepkisiz kalmamak gerek,
25 Kasım 2010 17:41en kötüsü tepkisiz olmak,
tutamam kendimi ben,
iyi ya da kötü illa tepki veririm.
Kesinlikle katılıyorum. Ama ben galiba bazı zamanlar bunları söylüyorum. Ayıp mı ediyorum?
25 Kasım 2010 21:46Dayanamıyorum ne yapayım!
çok güzel..
25 Kasım 2010 22:42çok güzel yazmışsın be elif!
anneler hep okuyup öğrenmeye çalışıyor da, uzaklara gitmeye gerek yok, babalara da öğretmeye çalışmak gerek.. bence yani:)
sevgiler,
özetle, durum budur Elif. harika anlatmışsın
26 Kasım 2010 09:53Hülyacığım, annelik hep imtihan, insanın kendiyle imtihanı işin kötüsü...
26 Kasım 2010 11:37Burcum, gönlüne sağlık..
Sitare, kesinlikle çok haklısın; ilk annelik tecrübesizlik ve mükemmelliyetçilik tamamen, aslına bakarsan anlatmak istediğim; genel olarak yapılan yanlışlar, yoksa ağlamasın diye önünde bin takla hepimiz atıyoruz, herşey onlar için değil mi neticede...
Anne kaleminden, telafi etmeye çalışmaktan kastım; bir daha tekrarlamamak benim, yoksa, affetsin diye ödün vermek değil.."öyle yapma, yoksa annen olmam" benim midemi bulandırıyor...
İkiçocukannesi :) ben de yazımda dedim ya ; sınırlı olduğum oluyor diye, sınıra kadar zorluyorum tabi ben de :)aslında 75 yaşındaki büyükbabaanneye hiç demiyorum, 75 yıllık fikri değiştiremem bir de kırılır onlar be :) Aslında anlayabilecek olanı seçiyor insan..
Elocuğum hiç ayıp etmiyorsun,hiç...
Müdürüm, ne diyosun hem de nasıl :) Babalık kolaymış, özendirici:)
Hilalim, çok sağol...
Yorum Gönder