8 Mayıs 2010 Cumartesi
Misafir Anne - Anne...
Basit geliyor değil mi Anne olmak?
Belki isteyerek, belki de istemeden anne olmak!
Ama eğer yavrunuzun ilk içinize düşüşü ile, içinizde can taşımaya başlıyor iseniz ne mutlu size...
Ben planlı anne olanlardan değilim, halk dilinde istemeden anne olanlardanım...Ama ilk öğrendiğimde sanki içimde bir sürü serçe oluşuverdi...Sanki dünyada ki tüm serçelerin kanat çırpışını içimde hissettim.Neydi ki bana bu duyguyu hissettiren,daha kuzumu görmeden...Anne olma düşüncesiydi elbet!Anne olacaktım ,daha ötesi var mıydı?
Acaba nasıl bir anne olacaktım?Nasıl bir çocuk yetiştirecektim? Daha önce hiç anne olmamıştım ki...Önümde sadece CANIM ANNEM vardı.Elimize diken batsa bizden daha çok canı yanan;Zaman zaman kızarak ,zaman zaman sabırla hatalarımızı düzeltmeye çalışan;Canı acıyarak kızsada uyuduğumuzda gelip koklayıp öpen;sırdaşımız , en yakın dostumuz olmayı başaran Canım Annem vardı...
Evet anlıyorum ki sorumluluk çok büyüktü!Anne olmak zor zanaatti, eli öpülesi anne olmak ise ömre bedeldi bence!!!!
Anlayışı ol fakat okuması için en büyük destekçisi ol!
Sevgini sonuna kadar ver ama saygıyı yitirme,
Fedakar ol ama hayata dair prensipler edinmesi için uğraş...
Evlat bu;kız -erkek ne farkeder ,en iyi arkadaşı ol fakat daima ANNE ol!!!
Evet ben 13 ayda anladım ki anne olmak ne kadar yazarsan yaz, ne kadar anlatırsan anlat; ne sayfalara sığar ne de ömür yeter!!!
Canım annem; bana - bize öğrettiklerin için,sabrın , fedakarlıkların, hayata karşı duruşumuza şekil verdiğin için teşekkürler....
Sayende badem gözlüme hayata sıkısıkı tutunması için , attığı her adımının sesini duyurması için basamak olabileceğim!!!
---Özge Dursunoğlu---
0 yorum:
Yorum Gönder