1 Mayıs 2010 Cumartesi
Kızım İşe Gidiyorum Ya, Hani Hafta İçi Hergün!
Baharın gelmesi ve yaz saati uygulamasının başlamasıyla kızım sabahları erken kalkmaya başladı. Öyle ki, ben işe gitmek için kalkacakken bir bakıyorum o benden önce kalkmış "anne ben uyandım" diyerek bana haber veriyor.
Gülüşmelerimiz, yatağın içinde boğuşmamızın ardından haliyle kızım beni bırakmak istemiyor.
Ben de başlıyorum anlatmaya kızım işe gitmem gerekiyor, sana mama getiriyorum gibi telkinlerden sonra bızdığın cevabı ne oluyor dersiniz? "Annem işe gidecek, aa anne ruj sür" Birden bire süslenmek geliyor aklına!
Hadi gönlü olsun diye sürüyorum ve benimle beraber hazırlanmama eşlik eden kızıma " artık evden çıkıyorum, akşama geleceğim, beraber istediğin oyunu oynarız tamam mı? diyorum. Bugüne kadar işe giderken kızımdan saklanarak veya sessizce ortadan kaybolarak evden çıkmadım. Aynı şekilde babasıyla bir yere giderken de "doktora gidiyoruz, geleceğiz" demedik. Çocuğun kandırılmaması gerektiğini düşünüyorum.
İşe gider gitmez kızımı çok özlüyorum, gün içinde sürekli telefonlaşırız; Defne anneannesine "anneyi arayalım" dediğinde bana telefon ettirdiğinde hasret gideririz. Akşam da ona verdiğim sözleri tutarım. Bu şekilde karşılıklı olarak çalışan anne sendromunu yenmeye çalışıyoruz.
Bu arada bu benim Annelerin Dünyası'nda ilk yazım, hayırlı olsun diyorum. Aranızda olmak çok güzelmiş, yazıyı yazarken daha iyi hissettim.
0 yorum:
Yorum Gönder