Nasıl Bir Dünya?

Yazarlarımız

Hangi Konularda Yazdık?

Kim Ne Yazdı?

Sayfalar

27 Mayıs 2010 Perşembe

Dedemle anneanneme güzelleme

Ne zaman çocukluğuma geri dönsem gözümün önüne dedemin dükkanı, burnuma anneannemin pişirdiği kurabiyelerin kokusu gelir. Aklıma onları ne kadar özlediğim düşer...
Ben, mutlu bir çocuktum. Çünkü anneannem, dedem, teyzem, dayımla kalabalık bir aileydik. Çünkü yaşadığımız evin gürültüsü, şamatası boldu. Çünkü mutluluk da, üzüntü de ekmekle su gibi paylaşılırdı.
Dedemi, oturtur önümüze saçlarını tarar gelin yapardık. Dükkanında olmadık oyunlar oynar, binbir özenle ektiği bahçesini talan ederdik. Ağzını açmazdı.
Anneannem, daha sertti. "Heyyyt" dedi mi dünya dururdu. Ama bilirdik ki o da bizi çok severdi. Hepimizi o büyüttü. Sabahın ilk saatlerinden gecenin yarılarına uğraşır didinirdi. O da hiç şikayet etmezdi.
Anneannem, dedeme paşam derdi; dedem de ona sultanım diye seslenirdi.
Her bayram bir heyecan kalkar yatağımızdan koşa koşa ellerini öpmeye giderdik.
Annemle babamın almadıklarını onlara aldırır, izin vermediklerini onlara yaptırırdık. Şımarırdık, şımarırdık. O şımarıklık yanımıza kar kaldı. Bir daha kimse bizi onlar gibi şımartmadı...
Ve ne biliyorsam onlardan öğrendim. Onlar sayesinden ben oldum. Onlar, benim en büyük zenginliğimdi...
Dedem, cennete uçalı çok oldu.
Anneannem, uzun zamandır sadece kendisine ait bir dünyada yaşıyor.
Bense kocaman bir kadın oldum, anne oldum.
Ama içimdeki çocuk, hala onları özlüyor.
Ada da şanslı benim gibi. Onu çok seven bir anneannesi ve dedesi var.
Tıpkı beni anneannemin büyüttüğü gibi şimdi de onu anneannesi büyütüyor. Asla karışmıyorum ilişkilerine... İstedikleri gibi şımartabilirler onu. Yeter ki sağlıklı olsunlar, Ada'nın büyüdüğünü, koca kız olduğunu görsünler.
Ve Ada, bir gün dönüp geriye baktığında beni çok seven bir anneannemle dedem vardı, beni onlar büyüttüler desin...
Fotoğraflarına öpücükler kondursun.
Şımartılmanın zevkine ersin kızım, dedesinin elinden tutup parklarda dolaşsın, anneannesinden öğrensin hayatı...
Sevgi, en önemli besini çocukların. Kuralları nasıl olsa öğrenirler. Bir dedeyle ninenin sevgisinden daha değerli ne olabilir ki?
Allah uzun ömürler versin her birine...

6 yorum:

Hilal dedi ki...

kesinlikle haklısın Umur, şımartılsınlar. nasıl olsa öğrenecekelr haddinden fazla kuralları bir gün...

27 Mayıs 2010 16:44
Sibelbek dedi ki...

ah be Umur. beni de eskilere götürdün bak :(

27 Mayıs 2010 17:11
ikicocukannesi dedi ki...

Zevkle okudum, ne sanslıydık biz,

Dilerim cocuklarımız da bizim kadar sanslı olurlar,

Sevgiler.

27 Mayıs 2010 18:07
Başak dedi ki...

Umurcum ne güzel bir yazı,gözlerim doldu okurken.

27 Mayıs 2010 18:33
ELİF dedi ki...

ben de çok şımartıldım anneannem ve dedem tarafından, kötü mü oldu yok asla, sevgileriyle büyüdüm, şimdi mi? şımarık bir insan asla olmadım...

27 Mayıs 2010 18:57
nhn dedi ki...

umur, ellerine sağlık... yazını çok beğendim... ben de çocukların kalabalık aile ortamında büyümelerini çok seviyorum... ada da sen de çok şanslısınız :)))

28 Mayıs 2010 15:18