5 Mart 2010 Cuma
Bir Daha Anne Oldum :)
Önce ilk kez "anne" oldum, ansızın, pat diye, damdan düştü sandım annelik.
Sonra bir güç geldi, el yordamıyla, deneme-yanılma ile, kitaplarla, internetle ama en çokta bebeğimin yönlendirmesi ve verdiği ipuçları ile hayatımı yeniden düzenledim.
Klavuzumdu bebeğim, fısıldadı kulağıma adeta neler yapmalıyımı, giderek aramızda özel- gizli bir dil oluştu; ağladı, neye ağladığını şıp diye bildim ve hemen çözdüm. Bakışından, gülüşünden, mimiğinden anladım ne ister, ne yapmamı bekler, nasıl mutlu olur anladım.
Giderek hayatıma dair adımlarıma eşlik etmeye başladı, yol gösterdi adeta bana. Kararlarımı alırken, sapacağım yolları belirlerken, dönemeçlerin tam en başındayken, anladım ne yapmalıyım.
Bir gün mülakata gittim, yanımda nazarboncuğu bebeğimin, başka bir gün tezim için jurinin karşısına geçtim bebeğime seçtirdiğim bir minik oyuncak avucumun içindeydi. Yüreğimin sıcağı zaten benliğimi kaplamıştı çoktan.
Bebeğim bana bir pembe gözlük taktı ki birde, pardon mor hatta şöyle en morundan. Hayatım daha da eğlenceli oldu, mora boyandı kederlerim, eğlenceye dönüştü, eğlenceli bakışım katmerlendi, minik kahkahalar eşlik etti mutluluğuma, her hüznümde mor gözlüğümü takar oldum :)
Sonra bir kez daha anne oldum, bilerek isteyerek. Bu kez herşey daha kolaydı, bu kez herşey daha rahat. Ama en güzeli büyük kızımın "ablalık" mutluluğuydu. Bebeğimizin gözlerine bakarken içinden coşup taşan sevgi ve kurduğu ikili hayallerdi. Bir çocuğa verilebilecek en güzel hediye bu olmalıydı.
Ben yine bebeğime kulak veriyorum, yine onun elinden tutuyorum, onun gösterdiği aydınlık yoldan yürüyorum. Tökezlediğimde gözlerinin taa içine bakarak güç alıyorum, şarj oluyorum adeta. Aksayan, yetişemediğim birşeyler olmuyor mu hayatta, oluyor elbette ama geçici olduğunu biliyorum, çok kıymetli bir iş yüklendiğimi biliyorum, "insan" yetiştirmenin önemini iliklerimde hissediyorum, önceliklerim hep bebeğim oluyor ve ben bundan asla şikayet etmiyorum.
Bir kez daha anne olsam, günahı ve sevabıyla yine böyle olurdum biliyorum. Biliyorum ki, içinden gelen sese kulak verince insan ve birde bebeğini iyi tanırsa herşey daha kolay oluyor, her şey daha rahat.
Son laf Victor Hugo'dan gelsin:
"Kadınlar zayıftır, anneler güçlü"
4 yorum:
İyiki de anneyiz dünyalar tatlısı yavrularımız için Allah'a binlerce şükürler olsun :)
6 Mart 2010 17:07çok ama çok güzel ifade etmişsin Girnocum.. her kelimesine katılıyorum :))
6 Mart 2010 20:45Evet Ümmühan iyiki de anneyiz, anne olmak isteyip yanıp tutuşan kadınlar için hep dualarım, her isteyen anne olsun bence de binlerce şükürler olsun :o) ayrıca teşekkür ederim yorumuna..
6 Mart 2010 22:10Oyipcim teşekkür ederim, biz seninle benzer duyguları yaşadık, yaşıyoruz, sen iki erkek ben de iki kız anasıyız, ne güzel değil mi :o) ayruca yorumuna çocuklar gibi seviniyorum ben ya :o) teşekkür ederim kocaman :o)
yine en güzel şekilde ifade etmişsin duygularını ve iç dünyanı Girne.
8 Mart 2010 09:37Senin Ada'nın gözlerinden olduğu gibi ben de İRem'in gözlerinden güç aldığımı düşünürüm hep ve sığınırım o kapkara kocaman gözlere :)
Yorum Gönder